Planowanie implementacji usługi Power BI: Planowanie i projektowanie zawartości

Uwaga

Ten artykuł stanowi część serii artykułów dotyczących planowania implementacji usługi Power BI. Ta seria koncentruje się głównie na środowisku usługi Power BI w usłudze Microsoft Fabric. Aby zapoznać się z wprowadzeniem do serii, zobacz Planowanie implementacji usługi Power BI.

Ten artykuł ułatwia planowanie i projektowanie zawartości w ramach zarządzania cyklem życia zawartości. Jest ona przeznaczona przede wszystkim na:

• centrum doskonałości (COE) i zespoły analizy biznesowej: zespoły odpowiedzialne za nadzorowanie usługi Power BI w organizacji. Zespoły te obejmują osoby podejmujące decyzje, które decydują, jak zarządzać cyklem życia zawartości usługi Power BI.
• Twórcy treści i właściciele treści: użytkownicy, którzy tworzą treści, które chcą opublikować w portalu Fabric, aby udostępnić innym osobom. Te osoby są odpowiedzialne za zarządzanie cyklem życia tworzonej zawartości usługi Power BI.

Zarządzanie cyklem życia składa się z procesów i praktyk używanych do obsługi zawartości z jej tworzenia do ewentualnego wycofania. Jak opisano w pierwszym artykule z tej serii, zarządzanie cyklem życia zawartości usługi Power BI jest ważne, aby zapewnić niezawodne i spójne dostarczanie zawartości użytkownikom biznesowym.

Pierwszym etapem cyklu życia zawartości jest planowanie i projektowanie zawartości. Zwykle rozpoczynasz cykl życia zawartości, wykonując planowanie rozwiązań analizy biznesowej. Zbierasz wymagania, aby zrozumieć i zdefiniować problem, który powinien rozwiązać Twoje rozwiązanie, i dotrzeć do projektu rozwiązania. Podczas tego etapu planowania i projektowania należy podjąć kluczowe decyzje, aby przygotować się do późniejszych etapów.

Na poniższej ilustracji przedstawiono cykl życia zawartości usługi Power BI z wyróżnionym etapem, w którym planujesz i projektujesz zawartość.

Uwaga

Aby zapoznać się z omówieniem zarządzania cyklem życia zawartości, zobacz pierwszy artykuł w tej serii .

Wskazówka

Ten artykuł koncentruje się na kluczowych zagadnieniach i decyzjach dotyczących planowania i projektowania zawartości w odniesieniu do zarządzania cyklem życia.

• Aby uzyskać więcej informacji na temat efektywnego planowania i projektowania rozwiązania Fabric lub Power BI, zalecamy przeczytanie artykułu o planowaniu rozwiązań.
• Aby uzyskać więcej informacji na temat efektywnego planowania migracji usługi Power BI, zalecamy przeczytanie serii migracji usługi Power BI .

Podczas zbierania wymagań należy jasno opisać aspekty zawartości, które mają wpływ na podejście do zarządzania cyklem życia. Te aspekty należy udokumentować w ramach planowania i projektowania rozwiązania.

W poniższych sekcjach w tym artykule opisano kluczowe aspekty i zagadnienia dotyczące rozwiązania, które motywuje twoje podejście do zarządzania cyklem życia podczas planowania i projektowania zawartości.

Identyfikowanie i opisywanie zawartości

Podczas projektowania rozwiązania należy opisać zawartość, kto ją utworzy, kto będzie go obsługiwać, oraz jak krytyczna jest ta zawartość dla organizacji. Należy rozwiązać te czynniki podczas lub po zakończeniu zbierania wymagań w ramach projektu rozwiązania.

Uwaga

Podobnie jak Twoje wymagania, odpowiedzi na te pytania mogą się zmieniać w miarę rozwoju rozwiązania lub na późniejszym etapie jego cyklu życia. Po odpowiedzi na te pytania bądź gotów/gotowa do ich okresowej reewaluacji, gdy wprowadzasz zmiany w treści lub kiedy liczba użytkowników, którym ona służy, się zwiększa.

Odpowiedz na następujące pytania dotyczące zawartości, aby ułatwić podejmowanie późniejszych decyzji dotyczących zarządzania cyklem życia.

Jaki jest format zawartości?

Typ, zakres i złożoność zawartości motywują kluczowe decyzje dotyczące sposobu zarządzania nią. Na przykład pojedynczy raport dla ograniczonej grupy odbiorców wymaga innego podejścia do zarządzania cyklem życia w porównaniu z modelem semantycznym, który będzie używany przez całą organizację i przez wiele różnych obciążeń podrzędnych.

Odpowiedz na pytania podobne do poniższych, aby ułatwić określenie typu tworzonej zawartości.

• Które typy elementów mają zostać utworzone i ilu z nich? Na przykład czy utworzysz elementy danych, takie jak przepływy danych lub semantyczne modele, elementy raportowania, takie jak raporty lub pulpity nawigacyjne, czy kombinacja obu tych elementów?
• W jaki sposób zawartość jest dostarczana do użytkowników zawartości? Na przykład użytkownicy będą używać elementów danych do tworzenia własnej zawartości, czy będą wyświetlać tylko scentralizowane raporty, czy kombinację obu tych elementów?
• Jak złożona jest zawartość? Czy na przykład jest to mały prototyp, czy duży semantyczny model obejmujący wiele procesów biznesowych?
• Czy oczekujesz, że skala, zakres i złożoność zawartości będą rosnąć wraz z upływem czasu? Na przykład zawartość będzie obejmować inne regiony lub obszary biznesowe w przyszłości?
• Jak długo oczekujesz, że firma będzie potrzebować tej zawartości? Czy na przykład ta zawartość będzie wspierać kluczową inicjatywę firmy, która ma skończony harmonogram?

Wskazówka

Rozważ utworzenie diagramu architektonicznego w celu opisania formatu zawartości. Można uwzględnić różne źródła danych, typy elementów i odbiorców zawartości oraz relacje między tymi odrębnymi składnikami. Diagram architektoniczny może pomóc w zwięzłym przedstawianiu zawartości i jej złożoności oraz ułatwia planowanie zarządzania cyklem życia. Ikony sieci szkieletowej i ikony platformy Azure umożliwiają tworzenie tych diagramów w oprogramowaniu zewnętrznym. Alternatywnie możesz użyć diagramów platformy Azure, które są dostarczane z ikonami i narzędziami do rysowania, aby tworzyć te diagramy.

Przykład takich diagramów można znaleźć na diagramach scenariuszy planowania implementacji usługi Power BI.

Kto utworzy i będzie obsługiwał zawartość?

Twórcy zawartości mają różne potrzeby, umiejętności i przepływy pracy. Te czynniki będą miały wpływ na powodzenie różnych podejść do zarządzania cyklem życia. Większe, centralne zespoły ze współpracą często wymagają bardziej zaawansowanego zarządzania cyklem życia zawartości niż mniejsze zespoły twórców samoobsługi.

Odpowiedz na pytania podobne do poniższych, aby ułatwić określenie, kto utworzy lub będzie obsługiwał zawartość.

• Ilu różnych osób spodziewasz się, że stworzy tę treść? Czy wielu twórców zawartości współpracuje, czy jest jedną osobą odpowiedzialną za tworzenie zawartości?
• Czy twórcy zawartości znają zarządzanie cyklem życia i powiązane pojęcia, takie jak kontrola wersji? Czy twórcy zawartości rozumieją zalety zarządzania cyklem życia?
• Czy twórcy zawartości, którzy opracowują rozwiązanie, będą tymi samymi osobami, które ją obsługują po wdrożeniu?
• Czy twórcy zawartości lub ich zespoły mają istniejące praktyki zarządzania cyklem życia w celu obsługi istniejących rozwiązań?
• Czy twórcy zawartości korzystają obecnie z narzędzi do zarządzania cyklem życia, takich jak Azure DevOps?

Ważne

Upewnij się, że jasno udokumentujesz, kto jest odpowiedzialny za tworzenie zawartości i kto będzie ją wspierał po wdrożeniu w środowisku produkcyjnym. Zaangażuj wszystkie te osoby w planowaniu zarządzania cyklem życia zawartości.

Jaka jest ważność zawartości?

W zależności od tego, jak ważna jest zawartość dla firmy, podejmujesz różne decyzje dotyczące zarządzania nią. Zawartość krytyczna dla działania firmy wymaga bardziej niezawodnych metod zarządzania cyklem życia zawartości w celu ochrony jakości i ograniczenia możliwych zakłóceń.

Odpowiedz na pytania podobne do poniższych, aby określić, czy zawartość jest krytyczna.

• Jak krytyczna jest ta zawartość dla firmy? Jak pilna jest prośba o jej opracowanie?
• Czy decyzje lub działania krytyczne dla działania firmy będą podejmowane na podstawie informacji dostarczonych przez tę zawartość?
• Jak ogólnie można oczekiwać dystrybucji tej zawartości (od całej organizacji do ograniczonego lokalnego zespołu)?
• Czy kierownictwo lub inni decydenci strategiczni będą polegać na tej treści dla swojej pracy?
• Jaki jest wpływ tej zawartości? Na przykład jeśli zawartość jest nagle niedostępna, jaki będzie wpływ na działalność biznesową, na przykład utracone przychody lub przerwane procesy biznesowe?

Gdy wystarczająco zidentyfikujesz i opiszesz treści, należy następnie wybrać sposób współpracy twórców treści.

Określanie sposobu korzystania z zawartości przez użytkowników

W usłudze Power BI istnieje wiele różnych sposobów, na które użytkownicy mogą korzystać z zawartości, w tym semantycznych modeli i raportów. W zależności od tego, jak ludzie będą uzyskiwać dostęp do tej zawartości i korzystać z niej, musisz podjąć różne decyzje dotyczące jego projektu i sposobu jego opracowywania. Niektóre z tych decyzji mogą znacząco zmienić zarówno sposób tworzenia treści, jak i to, ile czasu oraz wysiłku to wymaga. Zazwyczaj im więcej różnych sposobów korzystania z modeli i raportów, tym więcej zagadnień należy wziąć pod uwagę, a im wyższy jest wynikowy koszt programowania.

Używanie i ponowne używanie modeli semantycznych

Modele semantyczne są prawdopodobnie najważniejszymi typami elementów w usługach Power BI i Fabric, ponieważ użytkownicy mogą z nich korzystać przy użyciu wielu różnych końcowych podejść i elementów. Jeśli będziesz dystrybuować raporty tylko wtedy, gdy użytkownicy połączą różne elementy z modelem, aby wykonać własne analizy lub osiągnąć własne cele, podejmiesz bardzo różne decyzje projektowe.

Można ponownie użyć udostępnionego modelu semantycznego przy użyciu następujących typów elementów podrzędnych:

• Power BI

  • Raporty
  • Raporty stronicowane
  • Karty wyników
  • Excel (analiza w tabelach przestawnych programu Excel)
  • Modele semantyczne (modele złożone)

• Microsoft Fabric

  • Aktywator (dawniej Refleks)
  • Umiejętności sztucznej inteligencji
  • Copilot
  • Eksploracje
  • Zestawy metryk
  • Notesy (za pośrednictwem bibliotek Semantic Link i semantic-link-labs)

W poniższych sekcjach omówiono ważne zagadnienia dotyczące używania modeli semantycznych z niektórymi z tych elementów.

[! UWAGA] Wiele z tych opcji jest dostępnych tylko w przypadku włączenia odpowiednich ustawień dzierżawy. Upewnij się, że zapoznasz się z ustawieniami dzierżawy, aby dowiedzieć się, jakie metody konsumpcji są możliwe w przestrzeni roboczej, w której opublikujesz model semantyczny. Jeśli te opcje są ograniczone do określonych grup zabezpieczeń, upewnij się, czy użytkownicy należą (lub powinni należeć) do tych grup zabezpieczeń, czy nie.

Raporty

Istnieje kilka różnych sposobów interakcji użytkowników z modelami semantycznymi za pośrednictwem raportów:

• Wyświetlanie raportów. Standardowy scenariusz, w którym użytkownik wyświetla dane w raporcie dystrybuowanym lub udostępnianym im.
• Nawiązywanie połączenia z semantycznym modelem i tworzenie nowego raportu. Przy użyciu uprawnień do kompilacji użytkownicy mogą tworzyć nowy raport w programie Power BI Desktop lub w usłudze Power BI. Ten raport ma połączenie na żywo z udostępnionym modelem semantycznym. Użytkownicy mogą również przekonwertować raport połączony na żywo na nowy model semantyczny złożony, który wysyła zapytanie do oryginału przy użyciu trybu DirectQuery.
• Tworzenie eksploracji na podstawie istniejącej wizualizacji raportu. Przy zastosowaniu uprawnień do tworzenia użytkownicy mogą również wybrać obsługiwaną wizualizację, aby przeprowadzić eksplorację danych. Spowoduje to utworzenie nowego elementu eksploracji, który umożliwia użytkownikowi dodawanie pól lub zmienianie formatowania. Użytkownicy mogą zapisywać i udostępniać uzyskaną analizę, jeśli spełniają wymagane kryteria licencjonowania, członkostwa w obszarze roboczym i uprawnień do elementów.
• Personalizowanie wizualizacji raportu, w których użytkownicy mogą zmieniać pola i formatowanie.Personalizowanie wizualizacji działa podobnie do eksploracji, ale wymaga tylko uprawnień do odczytu i nie tworzy nowego elementu. Personalizowane wizualizacje uwzględniają także wszelkie widoki, które użytkownik stosuje do strony raportu, co ogranicza dostępne pola, które użytkownik może wyświetlać i używać.

Te różne scenariusze tworzą szereg zagadnień, które należy wziąć pod uwagę w przypadku modeli semantycznych, takich jak:

• Uprawnienia, które przyznasz użytkownikom, oraz sposób zarządzania tymi uprawnieniami. Zalecamy, aby użytkownicy ukończyli szkolenie przed uzyskaniem uprawnień do kompilacji.
• Niezależnie od tego, czy zamierzasz dodać perspektywy do modelu, czy nie. Perspektywy można dodawać tylko przy użyciu widoku TMDL w programie Power BI Desktop lub przy użyciu innych narzędzi innych firm. Zalecamy dodanie perspektyw, gdy użytkownicy będą używać spersonalizowanych wizualizacji lub modeli złożonych.
• Pola, które należy ukryć w modelu i czy należy włączyć właściwość ISPrivate TOM tabel, aby uniknąć wyświetlania ich lub obiektów podrzędnych jako sugestii. Należy pamiętać, że właściwość Private TOM można ustawić tylko za pomocą narzędzi zewnętrznych w pliku metadanych modelu (na przykład .bim lub tmdl) lub modelu zdalnego opublikowanego w usłudze Power BI.
• Sposób dokumentowania modelu oraz elementy, które powinny znaleźć się w dokumentacji. Zalecamy dostosowanie dokumentacji do określonych przypadków użycia i uwzględnienie odpowiednich i przydatnych informacji, a nie eksportowanie metadanych modelu, takich jak wyrażenia miar języka DAX, które zazwyczaj nie są przydatne dla użytkowników końcowych.
• W jaki sposób doradzić użytkownikom wybór jednego podejścia w porównaniu z drugim.

[! UWAGA] Po udzieleniu uprawnień do odczytu lub kompilacji do modelu semantycznego użytkownicy mogą wykonywać zapytania dotyczące dowolnej tabeli lub kolumny w modelu przy użyciu metod opisanych w tej sekcji. Jest to prawdą, nawet jeśli nie uwidaczniasz tej tabeli, miary ani kolumny w raporcie. Upewnij się, że zawsze chronisz poufne dane przy użyciu zabezpieczeń danych lub wykluczysz je z modelu. W ten sposób można uniknąć przypadkowego ujawnienia poufnych informacji złym ludziom.

Excel (analiza w tabelach przestawnych programu Excel)

Jeśli użytkownicy mają uprawnienia do tworzenia modelu, mogą również łączyć się z modelem semantycznym z programu Excel i wykonywać względem niego zapytania przy użyciu rozwiązania MDX z tabeli przestawnej programu Excel. Może to być przydatne, gdy użytkownicy wolą pracować w programie Excel w celu samodzielnego eksplorowania lub analizowania danych.

Gdy użytkownicy będą używać funkcji analizuj w programie Excel do wykonywania zapytań dotyczących modelu semantycznego, może być konieczne rozważenie takich elementów jak następujące:

• Niektóre funkcje, takie jak parametry pola lub ciągi formatu dynamicznego , działają tylko w usłudze Power BI, a nie w programie Excel. Aby osiągnąć podobny wynik, należy użyć innych metod.
• Funkcja Analizuj w programie Excel wymaga włączenia właściwości kolumny IsAvailableinMDX . Jeśli użytkownicy nie będą używać programu Excel, wyłączenie tej właściwości może spowodować mniejsze i bardziej wydajne modele.
• Użytkownicy nie mogą wyświetlać ukrytych kolumn ani miar w modelu semantycznym, podobnie jak w programie Power BI Desktop (klikając prawym przyciskiem myszy okienko danych i wybierając pozycję "widok ukryty").
• Użytkownicy nie mogą tworzyć własnych miar ani obliczeń wizualnych w programie Excel, tak jak w przypadku korzystania z połączenia na żywo z programu Power BI Desktop. Mogą jednak odwoływać się do pól tabeli przestawnej w innych komórkach i arkuszach programu Excel na potrzeby obliczeń niestandardowych.
• Użytkownicy analizy w programie Excel często wymagają dodatkowych szkoleń dotyczących korzystania z niej. Jest to szczególnie istotne, jeśli oczekują środowiska przypominającego eksport lub wyrażają zamiar zapisania kopii danych w trybie offline. Rozważ szkolenie użytkowników w takich kwestiach jak:
  • Jak odświeżyć dane.
  • Przefiltruj dane przed dodaniem pól do tabeli przestawnej.
  • Unikanie dużych i szczegółowych zapytań bez filtrów.
  • Program Power BI Desktop będzie bardziej wydajny niż funkcja Analizuj w programie Excel, ponieważ analiza w programie Excel wykonuje zapytania dotyczące modelu przy użyciu rozwiązania MDX, ale program Power BI Desktop wykonuje zapytania dotyczące modelu przy użyciu języka DAX.
  • Jak uniknąć tworzenia zagrożeń związanych z ładem lub zabezpieczeniami, jednocześnie wykorzystując program Excel w preferowany sposób.

Umiejętności copilot i sztucznej inteligencji

Jeśli użytkownicy mają uprawnienia do odczytu do modelu, możesz użyć języka naturalnego do eksplorowania i zadawania pytań dotyczących ich danych przy użyciu narzędzia Copilot. Alternatywnie mogą również zadawać pytania dotyczące swoich danych w umiejętności sztucznej inteligencji, natomiast w przeciwieństwie do Copilot, musisz najpierw stworzyć i udostępnić im ten element.

Gdy użytkownicy chcą wchodzić w interakcje z modelem semantycznym przy użyciu języka naturalnego, istnieją znaczne konsekwencje związane z projektowaniem i implementacją modelu:

• Schemat językowy: Musisz dodać synonimy i relacje do modelu, aby odpowiednie angielskie słowa i terminy były skojarzone z prawidłowymi obiektami modelu.
• Konwencje nazewnictwa: Musisz użyć przyjaznych dla sztucznej inteligencji konwencji nazewnictwa w języku angielskim. Oznacza to, że należy unikać duplikowania lub nadmiernie podobnych nazw pól, akronimów, symboli i skrótów, nawet jeśli są one standardowe w organizacji.
• Właściwości: Musisz ustawić właściwości, takie jak kolumny lub opisy miar, kategorie danych i inne, aby narzędzia sztucznej inteligencji mogły lepiej rozpoznawać i używać tych pól.
• Ukrywanie pól: Musisz ukryć pola, których nie chcesz uwidaczniać w aplikacji Copilot ani używać w odpowiedziach.

Musisz również wydać dodatkowe nakłady pracy na szkolenie użytkowników:

• Co copilot lub umiejętności sztucznej inteligencji może i nie może zrobić.
• Kiedy używać Copilota lub umiejętności sztucznej inteligencji do eksploracji danych zamiast innego podejścia (niesztucznej inteligencji).
• Jak tworzyć skuteczne wskazówki.
• Jak zweryfikować dane wyjściowe.
• Jak rozwiązywać problemy z nieoczekiwanymi danymi wyjściowymi.

[! PORADA] Zobacz następujące artykuły, aby uzyskać dodatkowe, szczegółowe porady i zagadnienia dotyczące optymalizacji modeli, aby dobrze pracować z Copilot:

• Optymalizacja dla autorów raportów i użytkowników modelu
• Aktualizowanie modelu danych w celu dobrego działania z rozwiązaniem Copilot dla usługi Power BI
• Pisanie zapytań języka DAX za pomocą narzędzia Copilot

Copilot i inne generacyjne technologie sztucznej inteligencji mają ważne ograniczenia i zagadnienia, które należy również zrozumieć na etapie planowania i projektowania zawartości:

• Nie jest deterministyczny, co oznacza, że te same dane wejściowe w tym samym kontekście mogą generować inne dane wyjściowe.
• Można uzyskać niskiej jakości lub niedokładne wyniki, takie jak wtedy, gdy narzędzie halucynuje lub przecenia znaczenie niektórych faktów. Copilot może być również niepoprawny lub niedokładny z powodu pominięcia, gdy pomija istotne informacje.
• Narzędzia są ograniczone przez swoje dane szkoleniowe, więc pytania o bardziej nowatorskie informacje dają mniejsze szanse na przydatne wyniki.

[! UWAGA] Należy ograniczyć ryzyko tych ograniczeń i zagadnień. Copilot, umiejętności sztucznej inteligencji, LLMs i generatywna sztuczna inteligencja to wczesne technologie, więc nie należy ich używać do autonomicznych, o wysokim ryzyku lub procesów krytycznych biznesowo i podejmowania decyzji. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz również Wskazówki dotyczące zabezpieczeń dla dużych modeli językowych.

Raporty wielostronicowe

Możesz napisać zapytanie języka DAX dla modelu semantycznego, aby utworzyć raport podzielony na strony z wynikiem zapytania. Jest to istotne, jeśli użytkownicy wymagają raportów podzielonych na strony i zamierzasz używać modelu semantycznego jako źródła danych.

Podczas planowania tworzenia raportów podzielonych na strony w modelu semantycznym może być konieczne rozważenie następujących kwestii:

• Sposób pisania i obsługi zapytań języka DAX, takich jak przy użyciu widoku zapytania języka DAX programu Power BI Desktop lub innych narzędzi innych firm.
• Jeśli musisz podejmować decyzje projektowe, aby upewnić się, że model semantyczny jest wydajny podczas wykonywania zapytań, takie jak umiejscowienie określonych danych w kolumnie modelu lub tabeli.
• Niezależnie od tego, czy osadzisz raporty podzielone na strony w swoich interaktywnych raportach Power BI za pomocą wizualizacji raportu podzielonego na strony, czy nie.
• W jaki sposób zapewnisz, że nie ma nadmiarowości między raportami podzielonymi na strony i innymi raportami.
• W jakim formacie należy dystrybuować raporty stronicowane oraz czy potrzebujesz etykiet poufności lub zapobiegania utracie danych, aby chronić te dane wyjściowe przed przekształceniem się w ryzyko związane z zarządzaniem lub bezpieczeństwem.

Inni

Istnieją również inne sposoby korzystania z modeli semantycznych. Poniżej przedstawiono kilka przykładów:

• Aktywator (dawniej Refleks): Za pomocą modelu semantycznego można automatyzować alerty danych i wyzwalać przepływy podrzędne, takie jak te tworzone za pomocą usługi Power Automate.
• Zestawy metryk: Można utworzyć zestaw metryk, który obejmuje miary i zalecane wymiary z wielu modeli semantycznych w jednym miejscu. Zestawy metryk mogą usprawnić odnajdywanie danych dla użytkowników.
• Eksploracje: Oprócz tworzenia eksploracji z raportów i danych wyjściowych Copilot, użytkownicy mogą także tworzyć eksploracje na podstawie modelu semantycznego.

Dystrybucja i udostępnianie raportów

W zależności od sposobu dystrybucji i udostępniania raportów usługi Power BI będziesz podejmować różne wybory projektowe. Na przykład, funkcja przejścia między raportami umożliwia użytkownikom nawigację między raportami w tym samym obszarze roboczym lub aplikacji. Nie możesz jednak używać przeglądania międzyraportowego, jeśli osadzasz raport lub udostępniasz go publicznie za pośrednictwem funkcji Publish-to-Web.

Inne elementy

W zależności od tego, jak użytkownicy będą korzystać z zawartości i danych bazowych, może być konieczne przejście na inne typy elementów w usłudze Power BI lub Fabric. Jeśli na przykład użytkownicy chcą dodać własne dane i obliczenia, mogą używać modeli złożonych w połączeniu z modelem semantycznym. Alternatywnie możesz utworzyć inne scentralizowane elementy danych, które będą używane w nowych modelach, takich jak przepływ danych.

Po ustaleniu, w jaki sposób użytkownicy będą korzystać z utworzonej zawartości, należy zdecydować, jak twórcy zawartości powinni współpracować podczas opracowywania.

Decydowanie o tym, jak twórcy zawartości powinni współpracować

W miarę zwiększania zakresu i złożoności rozwiązania może być konieczne, aby wielu twórców zawartości i właścicieli pracowało we współpracy. Podczas tworzenia złożonych rozwiązań zalecamy używanie skutecznych narzędzi, które ułatwiają strukturę, zarządzanie i obsługę współpracy. Istnieje wiele sposobów współpracy podczas tworzenia zawartości usługi Power BI, na przykład przy użyciu usługi Microsoft Teams, usługi Azure DevOps lub Usługi GitHub.

Wskazówka

Nawet jeśli twórcy zawartości działają niezależnie, nadal mogą korzystać z planowania i struktury pracy przy użyciu narzędzi, takich jak Microsoft Teams, Azure DevOps lub GitHub. Jest to szczególnie ważne, gdy planujesz wdrażanie zawartości, na przykład przy użyciu usługi OneDrive Refresh z biblioteki dokumentów usługi Microsoft Teams lub integracji z usługą Git z repozytorium Azure DevOps lub GitHub.

Microsoft Teams

W przypadku mniejszych lub prostszych projektów twórcy zawartości mogą współpracować przy użyciu usługi Microsoft Teams.

Za pomocą usługi Microsoft Teams twórcy zawartości strukturyją komunikację, planowanie i pracę w zespołach i kanałach. Usługa Microsoft Teams jest często dobrym wyborem w przypadku prostszych scenariuszy współpracy. Na przykład zdecentralizowane zespoły, które generują zawartość dla ograniczonej grupy odbiorców, mogą używać bibliotek dokumentów do przechowywania plików i kontroli wersji. Mogą również korzystać z innych zintegrowanych narzędzi i usług.

Wskazówka

Zalecamy korzystanie z usługi Microsoft Teams w celu ułatwienia efektywnego zarządzania cyklem życia zawartości w scenariuszach samoobsługowych z zdecentralizowanym dostarczaniem zawartości.

Aby współpracować i komunikować się w usłudze Microsoft Teams, używasz usług pomocniczych w całym cyklu życia zawartości usługi Power BI.

• Planner: właściciele zawartości mogą używać narzędzia Planner do tworzenia planów, których używają do śledzenia zadań i pracy w zakresie zawartości. Zadania mogą opisywać problemy, błędy lub funkcje w rozwiązaniu oraz odpowiednie osoby biorące udział w projekcie.
• SharePoint: twórcy zawartości mogą przechowywać pliki i zarządzać nimi w bibliotece dokumentów usługi Microsoft Teams lub połączonej witrynie dla każdego kanału. Pliki zawartości przechowywane w programie SharePoint mogą używać kontroli wersji, aby ułatwić śledzenie zmian zawartości i zarządzanie nimi. Aby uzyskać więcej informacji na temat śledzenia zmian i zarządzania nimi przy użyciu programu SharePoint, zobacz Etap 2. Tworzenie zawartości i zarządzanie zmianami.
• Zatwierdzenia: twórcy zawartości i właściciele mogą konfigurować przepływy pracy i używać ich do zatwierdzania zmian zawartości lub wydań po przejrzeniu.
• Sieć szkieletowa i usługa Power BI: twórcy zawartości i właściciele mogą uzyskiwać dostęp do portalu sieci szkieletowej z poziomu usługi Microsoft Teams. Z tego miejsca mogą zarządzać zawartością lub ją omawiać oraz dodawać przydatne raporty do zakładek w kanałach zespołów.
• Inne integracje: Twórcy zawartości mogą korzystać z innych usług firmy Microsoft lub innych firm, które integrują się z usługą Microsoft Teams, aby najlepiej dopasować ich preferowany przepływ pracy i potrzeby.

Zalecamy zdefiniowanie procesu ustrukturyzowanego sposobu współpracy twórców zawartości przy użyciu usługi Microsoft Teams. Upewnij się, że określono:

• Jak zarządzać dostępem do zespołów i kanałów.
• Kto jest odpowiedzialny za zarządzanie zespołami i kanałami.
• Jak praca jest określana pod względem zakresu i organizowana w odrębne zespoły, dziedziny i plany.
• Jak twórcy zawartości powinni używać biblioteki dokumentów do organizowania plików i śledzenia zmian i zarządzania nimi. Na przykład, jak zorganizować bibliotekę dokumentów oraz czy twórcy treści powinni wprowadzać i wyprowadzać pliki.
• Czy twórcy zawartości powinni używać funkcji Odświeżanie w usłudze OneDrive do automatycznego publikowania plików programu Power BI Desktop (pbix).
• Jak są rozwiązywane konflikty synchronizacji plików.
• Kiedy należy archiwizować i usuwać pliki z biblioteki dokumentów, które nie są już istotne.

Azure DevOps lub GitHub Enterprise

Twórcy zawartości i właściciele mogą również komunikować się i współpracować w centralnym, zorganizowanym centrum przy użyciu usługi Azure DevOps lub GitHub Enterprise.

Uwaga

azure DevOps to pakiet usług integrujących się z usługami Power BI i Fabric, które ułatwiają planowanie i organizowanie zarządzania cyklem życia zawartości. W przypadku korzystania z usługi Azure DevOps w ten sposób zwykle korzystasz z następujących usług:

• Azure Repos: umożliwia tworzenie i używanie zdalnego repozytorium Git, które służy do śledzenia i zarządzania zmianami zawartości.
• Azure Pipelines: pozwala na tworzenie i korzystanie z zestawu zautomatyzowanych zadań do obsługi, testowania i wdrażania zawartości z zdalnego repozytorium do obszaru roboczego.
• Azure Test Plans: umożliwia projektowanie testów w celu zweryfikowania rozwiązania i zautomatyzowania kontroli jakości wraz z usługą Azure Pipelines.
• Azure Boards: Umożliwia śledzenie zadań i planów jako elementów roboczych, a także łączenie lub odwoływanie się do elementów roboczych z innych usług Azure DevOps.
• Azure Wiki: umożliwia udostępnianie informacji swojemu zespołowi, aby rozumieli i współtworzyli treść.

Korzystając z usługi Azure DevOps lub GitHub Enterprise, twórcy zawartości używają projektów do tworzenia struktury komunikacji, planowania i pracy. Ponadto twórcy zawartości mogą organizować zarządzanie cyklem życia zawartości z poziomu usługi Azure DevOps, wykonując kontrolę źródła, walidację i wdrażanie. Kontrola źródła to proces zarządzania bardziej szczegółowymi zmianami w kodzie zawartości i metadanych.

Usługa Azure DevOps jest często dobrym wyborem w przypadku bardziej zaawansowanych scenariuszy współpracy, ponieważ istnieją usługi pomocnicze i opcje organizowania tworzenia i wdrażania zawartości.

Wskazówka

Zalecamy użycie usługi Azure DevOps do efektywnego zarządzania cyklem życia zawartości w scenariuszach przedsiębiorstwa ze scentralizowanym dostarczaniem zawartości. Współpraca przy użyciu usługi Azure DevOps lub podobnych narzędzi jest preferowana w większych lub bardziej złożonych scenariuszach dotyczących współpracy przy użyciu usługi Microsoft Teams lub SharePoint. Dzieje się tak, ponieważ dostępnych jest więcej narzędzi i opcji ułatwiających bardziej niezawodną współpracę i automatyzację.

Zalecamy zdefiniowanie strukturalnego procesu współpracy twórców zawartości przy użyciu usługi Azure DevOps. Upewnij się, że określono:

• Jak działa zakres i jak gałęzie zawartości są tworzone, nazwane i używane.
• Jak autorzy grupują i zatwierdzają zmiany i opisują je za pomocą komunikatów zatwierdzenia.
• Kto jest odpowiedzialny za przeglądanie i zatwierdzanie zmian przy użyciu pull requestów?
• Jak rozwiązywane są konflikty scalania w żądaniach ściągnięcia i kto je rozwiązuje.
• Sposób scalania zmian dokonanych w różnych gałęziach do jednej gałęzi.
• Sposób testowania zawartości i przeprowadzania testów przed wdrożeniem zawartości.
• Jak i kiedy zmiany są wdrażane w obszarach roboczych programowania, testowania i produkcji.
• Jak i kiedy wdrażane zmiany lub wersje rozwiązania można wycofać.

GitHub

Twórcy zawartości i właściciele mogą również komunikować się i współpracować przy użyciu usługi GitHub (tylko wersje w chmurze) i GitHub Enterprise. Podobnie jak w przypadku usługi Azure DevOps, usługa GitHub udostępnia platformę z usługami, których można użyć do organizowania aspektów środowiska usługi Power BI lub sieci szkieletowej oraz zarządzania nimi.

Główną różnicą między usługą Azure DevOps i usługą GitHub jest to, że chociaż usługa Azure DevOps udostępnia zestaw narzędzi do zarządzania cyklem życia tworzenia oprogramowania, usługa GitHub koncentruje się głównie na hostowanie repozytoriów Git, kontroli źródła i współpracy nad kodem. Usługa GitHub jest używana głównie podczas planowania wdrażania zawartości przy użyciu integracji z usługą Git. Ponadto możesz użyć usługi GitHub do synchronizowania zawartości z publicznego repozytorium open source do obszaru roboczego.

Aby korzystać z integracji Git z GitHub, musisz włączyć ustawienie administracyjne Użytkownicy mogą synchronizować elementy obszaru roboczego z repozytoriami GitHub.

Uwaga

Możesz również używać usługi Microsoft Teams razem z usługą Azure DevOps lub GitHub, ponieważ istnieją różne sposoby integrowania tych usług. Można na przykład wyświetlać i zarządzać Azure Boards oraz monitorować zdarzenia w Azure Pipelines z poziomu Microsoft Teams.

Możesz również współpracować i planować zawartość przy użyciu innych narzędzi, które nie zostały wymienione tutaj. Najważniejsze jest to, że używasz narzędzi i usług, które ułatwiają współpracę dla Ciebie, oraz najlepiej pasujące do potrzeb twojego zespołu i sposobu ich działania.

Po podjęciu decyzji o tym, czy i jak twórcy zawartości powinni współpracować, należy zdecydować, gdzie będą przechowywane pliki. Wiele z tych plików będzie przechowywanych w miejscu, w którym zdecydujesz się współpracować.

Decydowanie o tym, gdzie mają być przechowywane pliki

Podczas tworzenia zawartości zazwyczaj są tworzone różne typy plików. Ważne jest, aby zdecydować, gdzie mają być przechowywane te pliki, aby efektywnie zarządzać nimi.

Wskazówka

Przechowuj pliki, do których można uzyskiwać dostęp wielu członków zespołu i gdzie można łatwo śledzić zmiany (nazywane kontrolą wersji). Takie podejście zapewnia, że odejście członka zespołu lub utrata pliku nie prowadzi do zakłóceń.

Typy plików, które należy przechowywać, często obejmują:

• Pliki zawartości: pliki zawierające dane lub metadane zawartości. Pliki zawartości zawierające dane, takie jak pliki pbix i Power BI Project (pbip), zawierają informacje poufne. Przechowuj pliki zawartości w bezpiecznej lokalizacji dostępnej tylko dla tych, którzy potrzebują do nich dostępu. Ponadto należy przechowywać pliki zawartości w lokalizacji obsługującej kontrolę wersji, taką jak biblioteka dokumentów w usłudze Microsoft Teams lub repozytorium Git w usłudze Azure DevOps. Przykłady plików zawartości to:
  • Pliki programu Power BI Desktop (.pbix)
  • Pliki programu Power BI Project (pbip)
  • Pliki raportu stronicowanego usługi Power BI (.rdl)
  • Pliki metadanych modelu (.bim lub tmdl)
  • Pliki metadanych przepływu danych (.json)
• Pliki źródła danych: pliki używane przez elementy danych, takie jak modele semantyczne lub przepływy danych. Zawartość jest bezpośrednio zależna od plików źródła danych, dlatego należy dokładnie rozważyć miejsce ich przechowywania, ponieważ usunięcie ich spowoduje niepowodzenie odświeżania danych. Ponadto te pliki mogą zawierać poufne informacje. Dlatego przechowuj pliki źródeł danych w bezpiecznym, niezawodnym i godnym zaufania środowisku, które ma ograniczony dostęp przez inne osoby. Przykłady plików źródeł danych mogą obejmować:
  • Źródła danych ze strukturą, takie jak skoroszyty programu Excel, pliki Parquet lub CSV.
  • Częściowo ustrukturyzowane źródła danych, takie jak pliki JSON lub XML.
  • Źródła danych bez struktury, takie jak obrazy importowane do raportów.
• Pliki pomocnicze: pliki obsługujące tworzenie lub zarządzanie zawartością, ale nie są wymagane do jej działania. Pliki pomocnicze powinny być przechowywane w lokalizacji, która obsługuje kontrolę wersji i gdzie inne narzędzia i twórcy zawartości mogą uzyskiwać do nich dostęp. Przykłady plików pomocniczych mogą obejmować:
  • Pliki motywu Power BI (.json).
  • Obrazy (pliki.png, .jpglub .gif) w raportach usługi Power BI.
  • Pliki Analizatora Najlepszych Praktyk (.json).
  • Pliki kodu źródłowego dla zawartości i zapytań.
  • Pliki wizualizacji niestandardowej (.pbiviz).
• Szablony i dokumentacja: pliki, które ułatwiają tworzenie zawartości samoobsługowej lub opisują istniejącą zawartość. Szablony i dokumentacja powinny być łatwo dostępne dla osób, które muszą z nich korzystać. Przykłady szablonów i dokumentacji mogą obejmować:
  • Pliki szablonu Power BI (.pbit).
  • Szablony wizualizacji i przykładowe raporty.
  • Projekty rozwiązań i dokumentacja.
  • Planowanie rozwiązań i harmonogramy działania.
  • Żądania użytkowników i problemy z rozwiązaniem.

Ostrożność

Niektóre pliki zawartości, takie jak pliki pbix i pbip, mogą zawierać poufne dane importowane ze źródeł danych. Ponadto pliki metadanych mogą również zawierać poufne informacje lub w niektórych przypadkach punkty danych. Przykładem tego są metadane raportu i szablony pbit, które mogą zawierać wartości kolumn w określonych okolicznościach. Upewnij się, że podejmujesz niezbędne środki ostrożności w celu przechowywania tych plików w bezpiecznych lokalizacjach i że ćwiczysz skuteczne zapobieganie utracie danych.

Istnieją różne opcje przechowywania plików. Upewnij się, że wybrano odpowiednią lokalizację, w zależności od typu pliku, jego zawartości i sposobu jego użycia.

SharePoint Online lub OneDrive

Typowym rozwiązaniem do przechowywania plików jest użycie witryn programu SharePoint . Program SharePoint jest powszechnie dostępny dla większości użytkowników i wysoce zintegrowany zarówno z usługą Power BI, jak i innymi aplikacjami platformy Microsoft 365, takimi jak Microsoft Teams. Ponadto ma wbudowaną kontrolę wersji, co ułatwia przechowywanie większości typów plików. Kontrola wersji umożliwia wyświetlanie zapisanych wersji pliku i zarządzanie nimi.

Podczas przechowywania plików w programie SharePoint należy wziąć pod uwagę następujące kwestie.

• Organizacja: Upewnij się, że zachowasz spójną i logiczną strukturę, aby łatwo znaleźć określone pliki. Należy używać dobrych konwencji nazewnictwa, organizować pliki w folderach i archiwizować pliki, które nie są już istotne dla bieżących projektów.
• Odświeżanie usługi OneDrive: możesz połączyć opublikowany model semantyczny lub raport z plikiem .pbix przechowywanym w witrynie SharePoint lub OneDrive dla Firm (nazywanej również OneDrive dla pracy lub szkoły). Dzięki temu podejściu nie trzeba już publikować modelu semantycznego w celu wprowadzenia zmian. Zamiast tego zmiany są widoczne po automatycznym odświeżeniu usługi OneDrive, które odbywa się co godzinę. Chociaż wygodne, należy pamiętać, że takie podejście wiąże się z pewnymi zastrzeżeniami i wyzwaniami. Kiedy rzeczy się dzieją, nie można ich łatwo odwrócić.
• Raporty w wersji zapoznawczej: w programie SharePoint można wyświetlać raporty usługi Power BI bez konieczności instalowania programu Power BI Desktop lub pobierania pliku pbix lokalnie. Po otwarciu raportów w ten sposób są one wyświetlane w przeglądarce. Ta funkcja może być wygodną alternatywą dla przeglądania raportów z portalu Fabric. Jest ona domyślnie włączona w ustawieniach dzierżawy Fabric.

Wskazówka

Podczas współpracy przy użyciu usługi Microsoft Teams rozważ przechowywanie plików w bibliotece dokumentów kanału. Takie podejście ułatwia scentralizowanie plików i ułatwia współpracę.

Rozważ zapisanie następujących typów plików w programie SharePoint.

• Szablony i dokumentacja: Przechowuj szablony i dokumentację w programie SharePoint, gdy nie masz istniejącego rozwiązania magazynu. Program SharePoint jest idealny dla tych plików, ponieważ można udzielić dostępu innym osobom i zarządzać plikami bez złożonej konfiguracji lub procesów.
• Pliki pomocnicze: przechowuj pliki pomocnicze w programie SharePoint, gdy nie masz istniejącego rozwiązania magazynu. Jednak niektóre pliki pomocnicze (takie jak pliki motywu Power BI .json dla raportów) mogą być lepiej przechowywane w systemie kontroli wersji, który umożliwia wyświetlanie i zarządzanie zapisanymi zmianami.
• Pliki zawartości: przechowuj zawartość w programie SharePoint, gdy nie ma to krytycznego dla firmy lub gdy nie masz dostępu do repozytorium zdalnego, takiego jak Azure Repos.
• Źródła danych: przechowuj źródła danych w programie SharePoint tylko wtedy, gdy mają niewielki rozmiar i złożoność. Zachowaj dyscyplinę podczas korzystania z SharePoint do przechowywania plików źródłowych danych. Rozważ inne możliwe alternatywy, takie jak OneLake.

Ostrożność

Nie używaj programu SharePoint jako alternatywy dla odpowiedniej architektury danych. Przechowywanie plików źródeł danych w programie SharePoint może być wygodne w niektórych ograniczonych scenariuszach, jednak takie podejście nie jest skalowane w przypadku większych, bardziej złożonych źródeł danych ani mniejszego opóźnienia danych.

Ostrzeżenie

Nie używaj osobistych systemów plików ani osobistych kont usługi OneDrive do przechowywania plików. Jeśli właściciel opuści organizację, te pliki nie będą już dostępne.

OneLake

Jeśli masz pojemność Fabric, OneLake może być dobrym wyborem do przechowywania plików źródłowych danych. Pliki można przekazywać lub synchronizować z usługą OneLake przy użyciu Eksploratora plików OneLake, gdzie można je przekształcić w tabele do użycia w obciążeniach podrzędnych, takich jak power BI. W przypadku większych lub regularnie aktualizowanych źródeł danych można automatycznie ładować pliki do usługi OneLake przy użyciu usługi Fabric Data Factory lub innych aplikacji korzystających z interfejsu API usługi Azure Data Lake Storage (ADLS) Gen2 lub zestawu SDK języka Python usługi Azure Storage.

Ostrożność

Działania, takie jak przekazywanie lub pobieranie plików z OneLake, zużywają jednostki pojemności Fabric. Należy monitorować metryki pojemności i podejmować kroki, aby uniknąć obciążenia pojemności spowodowanego niepotrzebnym przenoszeniem dużych plików.

Ponadto pliki, do których użytkownicy uzyskują dostęp za pomocą Eksploratora plików OneLake, są narażone na przypadkowe zmiany lub utratę. Zalecamy unikanie korzystania z Eksploratora plików OneLake dla rozwiązań krytycznych dla działania firmy.

Ostrzeżenie

Eksplorator plików OneLake ma kilka ważnych ograniczeń i zagadnień. Na przykład usługa OneLake nie obsługuje kontroli wersji plików, takich jak SharePoint lub OneDrive. Podczas decydowania o tym, gdzie mają być przechowywane pliki, należy wziąć pod uwagę te zagadnienia i ograniczenia.

Wskazówka

Podczas przechowywania danych w usłudze OneLake rozważ włączenie ciągłości działania i odzyskiwania po awarii (BCDR) w celu ograniczenia ryzyka utraty danych. Po włączeniu bcDR dane są duplikowane i przechowywane w dwóch różnych regionach geograficznych zgodnie ze standardowymi parami regionów platformy Azure.

Repozytorium zdalne

Twórcy zawartości mogą zatwierdzać i zapisywać pracę z komputera lokalnego w repozytorium zdalnym, takim jak repozytorium Azure Repos lub GitHub, w regularnych odstępach czasu podczas opracowywania. Repozytorium zdalne zawiera najnowszą wersję zawartości lub plików pomocniczych i jest dostępne dla całego zespołu programistycznego. Zazwyczaj repozytorium zdalne ułatwia bardziej zaawansowane metody zarządzania cyklem życia niż korzystanie z usługi Teams, SharePoint lub OneDrive. Dzieje się tak dlatego, że za pomocą zdalnego repozytorium twórcy zawartości mogą korzystać z bardziej zaawansowanych opcji współpracy nad plikami lub śledzenia zmian plików i zarządzania nimi. Na przykład twórcy zawartości mogą pracować nad własną gałęzią repozytorium zdalnego, aby wprowadzić zmiany, i poprosić o scalenie tych zmian z gałęzią główną, gdy będą gotowe.

Rozważ przechowywanie następujących typów plików w repozytorium zdalnym.

• Szablony i dokumentacja: przechowywanie szablonów i dokumentacji w repozytorium zdalnym podczas zarządzania projektem przy użyciu powiązanych usług, takich jak Azure DevOps.
• Pliki pomocnicze: Przechowuj pliki pomocnicze w repozytorium zdalnym, gdy jest dostępne, aby łatwo śledzić zmiany i nimi zarządzać.
• Pliki zawartości: przechowuj zawartość w repozytorium zdalnym, gdy ma to kluczowe znaczenie dla firmy lub zamierzasz współpracować z innymi deweloperami nad tą samą zawartością. Repozytorium zdalne jest idealne do śledzenia zmian zawartości i ułatwiania współpracy.

Wskazówka

W przypadku korzystania z repozytorium zdalnego zdecydowanie zalecamy przechowywanie raportów i modeli semantycznych usługi Power BI jako plików programu Power BI Desktop (pbip) zamiast plików pbix. Dzieje się tak, ponieważ zapisanych zmian nie można zidentyfikować w pliku pbix.

Ponadto rozważ użycie rozszerzonego formatu raportu usługi Power BI (PBIR) dla raportów. Format pbIR zapewnia, że metadane raportu są łatwiejsze do odczytania, co ułatwia śledzenie zmian w kontroli źródła i zarządzanie nimi. Ponadto raporty korzystające z tego formatu mogą być łatwiej zarządzane przez narzędzia programowe, takie jak semantic-link-labs, biblioteka języka Python firmy Microsoft, której można używać w notesach Fabric.

Brak plików: zawartość utworzona w portalu Fabric

Twórcy treści mogą tworzyć zawartość bezpośrednio w portalu Fabric. W tym scenariuszu zwykle nie działają bezpośrednio z plikami zawartości. Zawartość powinna być zwykle tworzona w portalu Fabric tylko wtedy, gdy nie można tworzyć elementów w innym miejscu (jak przepływy danych, pulpity lub karty wyników). Możesz również tworzyć raporty i modele semantyczne w portalu sieci szkieletowej, gdy nie masz dostępu do maszyny z systemem Windows i dlatego nie można używać programu Power BI Desktop. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Narzędzia użytkownika i urządzenia.

Ostrożność

Nie można pobrać jako pliku niektórych treści utworzonych w portalu Fabric. Na przykład raporty utworzone w portalu Fabric nie mogą być pobierane jako pliki .pbix.

Podczas tworzenia zawartości w portalu sieci szkieletowej należy użyć interfejsów API sieci szkieletowej lub integracji usługi Git , aby utworzyć kopię zapasową definicji zawartości. Podczas tworzenia kopii zapasowych definicji zawartości można ograniczyć zakłócenia, jeśli ta zawartość zostanie przypadkowo usunięta lub przypadkowo zmieniona. Jeśli zawartość zostanie przypadkowo usunięta lub zmieniona, możesz ją zamienić przy użyciu kopii zapasowej.

Lista kontrolna — podczas planowania i projektowania zawartości kluczowe decyzje i akcje obejmują:

• Planowanie rozwiązań: Zbierz wymagania biznesowe i wymagania techniczne , aby wystarczająco zrozumieć problem, który będzie rozwiązywać zawartość, oraz jak ta zawartość rozwiąże problem.
• Określ, kto utworzy zawartość: w zależności od przepływu pracy, umiejętności i potrzeb poszczególnych twórców zawartości mogą być potrzebne różne podejścia do zarządzania cyklem życia.
• Określ, czy wielu twórców zawartości musi współpracować: upewnij się, że współpracując twórcy zawartości używają typów plików obsługujących kontrolę wersji, takich jak pliki pbip.
• Zdecyduj, jak twórcy zawartości będą współpracować: zdecyduj, jak zaawansowana będzie współpraca. Ponadto zdecyduj, w jaki sposób ułatwisz tę współpracę, na przykład przy użyciu usługi Microsoft Teams, usługi Azure DevOps lub usługi GitHub.
• Zdecyduj o formacie zawartości: zdecyduj, czy semantyczne modele i raporty Power BI będą składać się z plików .pbix lub .pbip (lub w innych formatach, takich jak .bim lub .tmdl dla modeli), oraz czy raporty będą używać formatu PBIR.
• Określanie sposobu korzystania z zawartości: oceń, w jaki sposób użytkownicy będą korzystać z danych. Zdecyduj, które typy elementów należy utworzyć, aby obsługiwać użycie, oraz czy użytkownicy wymagają uprawnień tylko do odczytu, czy też tworzą uprawnienia do podstawowych modeli semantycznych lub innych elementów danych. Jeśli użytkownicy wymagają uprawnień do kompilacji, ustal, jak będą korzystać z modeli semantycznych i jak będą trenować je, aby to zrobić, skutecznie.
• Konfigurowanie narzędzi do współpracy: upewnij się, że wykonasz niezbędną konfigurację po raz pierwszy dla rozwiązania lub projektu. Podejmij kluczowe decyzje dotyczące sposobu zarządzania współpracą przy użyciu tych narzędzi.
• Przechowuj pliki źródeł danych w programie SharePoint lub OneLake: przechowuj małe, proste pliki źródła danych w programie SharePoint. W przeciwnym razie zamiast tego użyj usługi OneLake lub ADLSGen2 (jeśli są dostępne).
• Przechowywanie zawartości i plików pomocniczych w programie SharePoint, usłudze Microsoft Teams lub repozytorium Git: w przypadku prostszych, mniejszych projektów użyj programu SharePoint dla większości plików, jeśli są one zorganizowane i dobrze praktykujesz zarządzanie dostępem. W przypadku większych środowisk lub gdy wymagana jest współpraca równoległa, rozważ użycie repozytorium Git w usłudze GitHub lub Azure DevOps, które zapewni szczegółowy wgląd w zmiany zawartości.
• Przechowywanie szablonów i dokumentacji w usłudze Microsoft Teams lub SharePoint: te szablony i dokumentacja są przeznaczone dla społeczności użytkowników. Upewnij się, że szablony i dokumentacja są łatwe dla innych osób do znajdowania, używania i zrozumienia.
• Planowanie programowania i wdrażania: Aby zakończyć ten pierwszy etap, wykonaj konkretne planowanie, aby rozwiązać kluczowe obszary i przeprowadzić wstępną konfigurację. Na przykład ustanów narzędzia i przetestuj połączenia ze źródłem danych.

Powiązana zawartość

W następnym artykule z tej serii dowiesz się, jak opracowywać zawartość i zarządzać zmianami w ramach zarządzania cyklem życia zawartości.