Udostępnij za pośrednictwem

Omówienie klastrów rozproszony

  • Artykuł

Dotyczy: Azure Local, wersja 22H2

Ważne

Usługa Azure Stack HCI jest teraz częścią usługi Azure Local. Trwa zmiana nazwy dokumentacji produktu. Jednak starsze wersje rozwiązania Azure Stack HCI, na przykład 22H2 będą nadal odwoływać się do rozwiązania Azure Stack HCI i nie będą odzwierciedlać zmiany nazwy. Dowiedz się więcej.

Ważne

Klastry rozproszone nie są obsługiwane w środowisku lokalnym platformy Azure w wersji 23H2.

Rozwiązanie klastra rozproszonego usługi Azure Stack HCI na potrzeby odzyskiwania po awarii zapewnia automatyczne przejście w tryb failover w celu szybkiego przywrócenia środowiska produkcyjnego i bez konieczności ręcznej interwencji. Replika magazynu zapewnia replikację woluminów między lokacjami na potrzeby odzyskiwania po awarii, a wszystkie serwery pozostają zsynchronizowane.

Replika magazynu obsługuje zarówno replikację synchroniczną, jak i asynchroniczną:

  • Replikacja synchroniczna dubluje dane między lokacjami w sieci o małych opóźnieniach z woluminami spójnymi na poziomie awarii w celu zapewnienia zerowej utraty danych na poziomie systemu plików podczas awarii.
  • Replikacja asynchroniczna dubluje dane między lokacjami poza zakresami metropolitalnymi za pośrednictwem łączy sieci z większymi opóźnieniami, ale bez gwarancji, że obie lokacje mają identyczne kopie danych w momencie awarii. Jeśli replikacja zakończy się przed awarią, wolumin docelowy jest automatycznie w trybie online po przejściu w tryb failover. Jeśli replikacja jest w trakcie procesu w momencie awarii, należy ręcznie przełączyć wolumin docelowy do trybu online.

Istnieją dwa typy klastrów rozproszony, aktywny-pasywny i aktywny-aktywny. Można skonfigurować replikację lokacji aktywne-pasywne, w której istnieje preferowana lokacja i kierunek replikacji. Replikacja aktywna-aktywna polega na tym, że replikacja może odbywać się dwukierunkowo z jednej lokacji. W tym artykule opisano tylko konfigurację aktywną/pasywną.

Mówiąc prosto, aktywna lokacja to jedna, która ma zasoby i udostępnia role i obciążenia, z którymi klienci mogą się łączyć. Pasywna lokacja to lokacja, która nie udostępnia żadnych ról ani obciążeń dla klientów i czeka na przejście w tryb failover z aktywnej lokacji na potrzeby odzyskiwania po awarii.

Miejsca mogą znajdować się w dwóch różnych stanach, różnych miastach, różnych piętrach lub różnych pokojach. Klastry rozproszone korzystające z dwóch lokacji zapewniają odzyskiwanie po awarii, a ciągłość działania powinna spowodować awarię lub awarię lokacji.

Obejrzyj film wideo w rozproszonym klastrowaniu za pomocą rozwiązania Azure Stack HCI:

Klaster rozproszony aktywny-pasywny

Na poniższym diagramie przedstawiono lokację 1 jako aktywną lokację z replikacją do lokacji 2, replikacją jednokierunkową.

Scenariusz aktywnego/pasywnego klastra rozproszonego.

Klaster rozproszony aktywny-aktywny

Na poniższym diagramie przedstawiono zarówno lokację 1, jak i lokację 2 jako aktywne lokacje z replikacją dwukierunkową do innej lokacji.

Scenariusz aktywnego/aktywnego klastra rozproszonego

Zagadnienia dotyczące trybu failover adresu IP gościa

Podczas mówienia o klastrowaniu rozproszony jednym z zagadnień, które należy uwzględnić, są maszyny wirtualne i używane adresy IP. Centra danych, które znajdują się w różnych lokalizacjach, zazwyczaj mają różne podsieci IP. Adresy IP używane przez maszyny wirtualne byłyby dobre dla jednego centrum danych, ale nie jest osiągalne w innym. W związku z tym należy uwzględnić planowanie sposobu radzenia sobie ze zmianami adresów IP. Zazwyczaj istnieją cztery różne sposoby obsługi zmiany adresu IP na maszynie wirtualnej w trybie failover. Być może są inne, ale w tym artykule opisano cztery pierwsze.

Pierwszy i najłatwiejszy jest użycie protokołu DHCP. Podczas przenoszenia maszyny wirtualnej z jednej lokacji do innej maszyna wirtualna żąda adresu DHCP. Spowoduje to uzyskanie odpowiedniego adresu IP dla lokacji, w których znajduje się, o ile serwer DHCP jest dostępny.

Następnie jest używany adres statyczny. Jednak w przeciwieństwie do funkcji Hyper-V Replica nie istnieje sposób określania alternatywnego adresu IP. W związku z tym należy utworzyć skrypt w celu przypisania odpowiedniego adresu IP dla maszyny wirtualnej w zależności od witryny, na której jest ona włączona. Na przykład usługa SiteA używa sieci 1.x, a usługa SiteB używa sieci 156.x. Ten skrypt musi wykryć sieć, na których znajduje się maszyna wirtualna, i ustawić schemat adresów IP 1.x, jeśli znajduje się on w witrynie SiteA lub schemacie adresów IP 156.x, jeśli znajduje się on w usłudze SiteB. Usługi nazw domen (DNS) również muszą być powiadamiane o zmianie i replikowane między lokacjami.

Inną opcją jest użycie pośredniego urządzenia sieciowego, które zapewnia pojedynczy adres IP dla maszyny wirtualnej na potrzeby łączności klienta, który może kierować ruch do maszyny wirtualnej. Klienci i system DNS zawsze mają ten sam adres dla maszyny wirtualnej, a urządzenie pośredniczące musi śledzić rzeczywisty adres IP i lokalizację maszyny wirtualnej, aby klienci zostali odpowiednio przekierowani do maszyny wirtualnej.

Ostatnią opcją jest użycie rozproszonej sieci vLAN. W przypadku rozproszonej sieci vLAN maszyny wirtualne mogą zachować ten sam adres IP bez względu na to, czy witryna jest włączona. Jednak ze względu na niektóre złożoność konfigurowania i utrzymywania rozproszonej sieci vLAN ta opcja nie jest zalecana przez firmę Microsoft.

W przypadku dowolnej z powyższych opcji należy uwzględnić dodatkowe zagadnienia (DNS, pamięci podręczne ARP, czas wygaśnięcia itp.) w odniesieniu do łączności klienta i należy je dokładnie przemyśleć. Skontaktuj się z zespołem ds. sieci, aby zidentyfikować najlepszą opcję spełniającą Twoje potrzeby.

Następne kroki