Używanie zakodowanych na stałe adresów IPv4
Długowieczność protokołu IPv4 spowodowała trwałe zapisanie wielu dobrze znanych adresów IPv4, takich jak adresy sprzężenia zwrotnego (127.x.x.x) oraz stałe całkowite, takie jak INADDR_LOOPBACK i inne. Praktyka kodowania twardego tych adresów stanowi oczywiste problemy podczas modyfikowania i istniejącej aplikacji do obsługi protokołu IPv6 lub tworzenia nowych programów niezależnych od wersji ip.
Najlepsze rozwiązanie
- Najlepszym rozwiązaniem jest unikanie trwałego kodowania adresów.
Kod do unikania
- Unikaj używania zakodowanych na stałe adresów w kodzie.
Aby zmodyfikować istniejącą bazę kodu z protokołu IPv4 na współdziałanie protokołów IPv4 i IPv6
- Uzyskaj narzędzie Checkv4.exe. Narzędzie Checkv4.exe jest instalowane w ramach zestawu Microsoft Windows Software Development Kit (SDK) wydanego dla systemu Windows Vista i nowszych wersji.
- Uruchom narzędzie Checkv4.exe na swoim kodzie. Dowiedz się, jak uruchomić narzędzie Checkv4.exe do plików w sekcji Korzystanie z narzędzia Checkv4.exe.
- Narzędzie Checkv4.exe powiadamia o obecności typowych definicji dla adresów IPv4, takich jak INADDR_LOOPBACK. Zmodyfikuj dowolny kod używający literałów tekstowych tak, aby był niezależny od wersji protokołu.
- Wyszukaj bazę kodu pod kątem innych potencjalnych ciągów literałów, zgodnie z potrzebami.
Narzędzie Checkv4.exe może pomóc w znalezieniu typowych ciągów tekstowych, ale mogą istnieć inne, które są specyficzne dla twojej aplikacji. Należy przeprowadzić dokładne przeszukiwanie i testowanie, aby upewnić się, że baza kodu wyeliminowała potencjalne problemy związane z ciągami znaków literałów.
Tematy pokrewne
-
Przewodnik po IPv6 dla aplikacji używających Windows Sockets
-
problemy z interfejsem użytkownika dla aplikacji IPv6 Winsock
-
Protokoły podstawowe dla aplikacji Winsock wykorzystujących IPv6