Dynamiczne kanały wirtualne

Dynamiczne interfejsy API kanału wirtualnego (DVC) rozszerzają istniejące interfejsy API kanału wirtualnego dla usług pulpitu zdalnego, znane jako statyczne interfejsy API kanału wirtualnego (SVC). Interfejsy API DVC dotyczą kilku ograniczeń, które istniały w interfejsach API SVC między klientem a serwerem, na przykład:

• Ograniczona liczba kanałów
• Rekonstrukcja pakietu

Interfejsy API DVC ułatwiają implementowanie modułów po stronie serwera i klienta połączenia usług pulpitu zdalnego, które komunikują się ze sobą.

Podobnie jak wiele innych architektur klienta/serwera, połączenie jest ustanawiane na podstawie powszechnie uzgodnionego fragmentu danych, określanego jako punkt końcowy. Podobny przykład to TCP/IP, w którym punkt końcowy jest ustanawiany za pomocą kombinacji adresu IP serwera i nazwy portu. Innym przykładem jest nazwane potoki, gdzie punkt końcowy jest kombinacją nazwy serwera i nazwy potoku. W połączeniu usług pulpitu zdalnego są zaangażowane tylko dwie strony. W związku z tym punkt końcowy składa się z prostych dowolnych parametrów, które jednoznacznie identyfikują połączenie. Podobnie jak tcp/IP i nazwane potoki, wiele połączeń może inicjować z tej samej nazwy punktu końcowego. W tym sensie połączenia nie mają nazw; tylko odbiornik, który czeka na żądania przychodzące w punkcie końcowym.

Interfejsy API DVC składają się z następujących elementów:

• Interfejsy API klienta

  Te interfejsy API są dostępne w kliencie połączenia pulpitu zdalnego (RDC) jako wtyczka. Strona klienta jest w trybie pasywnym, gdzie nasłuchuje połączeń przychodzących, ale nie aktywnie nawiązuje połączenia.

• Interfejsy API serwera

  Te interfejsy API aktywnie inicjują połączenie.

Aby uzyskać informacje o sposobie pisania dynamicznego modułu wirtualnego kanału wirtualnego (DVC), zobacz szczegóły implementacji DVC.