Udostępnij za pośrednictwem

Protokół routingu

  • Artykuł

Protokół routingu to typ klienta, który rejestruje się w menedżerze tabel routingu. Routery używają protokołów routingu do wymiany informacji dotyczących tras do miejsca docelowego.

Protokoły routingu to emisja pojedyncza lub multiemisji. Protokoły routingu anonsują trasy do miejsca docelowego.

Trasa emisji pojedynczej do miejsca docelowego jest używana przez protokół routingu emisji pojedynczej do przekazywania danych emisji pojedynczej do tego miejsca docelowego. Przykłady protokołów routingu emisji pojedynczej to: Routing Information Protocol (RIP), Open Shortest Path First (OSPF) i Border Gateway Protocol (BGP).

Trasa multiemisji do miejsca docelowego jest używana przez niektóre protokoły routingu multiemisji w celu utworzenia informacji używanych do przekazywania danych multiemisji z hostów w sieci docelowej trasy (znanej jako przekierowanie ścieżki odwrotnej). Przykłady protokołów routingu multiemisji to: Multiemisji Open Shortest Path First (MOSPF), Distance Vector Multicast Routing Protocol (DVMRP) i Protocol Independent Multicast (PIM).

Menedżer tabel routingu obsługuje wiele wystąpień tego samego protokołu (takich jak implementacja OSPF firmy Microsoft i OSPF innej firmy) uruchomiona na routerze. Dzięki temu routery mogą korzystać z różnych możliwości poszczególnych wersji. Te protokoły mają różne identyfikatory protokołów.

Identyfikatory protokołu składają się z identyfikatora dostawcy i identyfikatora specyficznego dla protokołu. Identyfikator specyficzny dla protokołu jest taki sam w przypadku różnych implementacji protokołu, takich jak implementacja OSPF firmy Microsoft i implementacja OSPF innej firmy. Tylko wtedy, gdy są łączone identyfikatory specyficzne dla dostawcy i protokołu, istnieje unikatowy identyfikator protokołu routingu.

Protokół o tym samym identyfikatorze protokołu (czyli tym samym identyfikatorze dostawcy i identyfikatorze specyficznym dla protokołu) może być rejestrowany w menedżerze tabel routingu wiele razy. Za każdym razem protokół rejestruje się przy użyciu innego identyfikatora wystąpienia protokołu. Na przykład implementacja OSPF od określonego dostawcy może zarejestrować się jako Vendor-OSPF-1 i Vendor-OSPF-2. Dzięki temu konkretna implementacja protokołu umożliwia partycjonowanie informacji, które są trzymane w tabeli routingu.