Udostępnij za pośrednictwem


Definiowanie składników instalatora

Poniżej przedstawiono sposób organizowania aplikacji w składniki Instalatora Windows.

Aby zorganizować aplikację w składniki

  1. Zacznij od uzyskania katalogu i drzewa plików dla wszystkich plików i innych zasobów używanych w aplikacji.
  2. Zidentyfikuj wszystkie pliki, klucze rejestru, skróty lub inne zasoby współużytkowane przez aplikacje, które mogą być udostępniane przez istniejące składniki w postaci modułów scalania . W utworzonych składnikach nie można uwzględnić żadnego z tych zasobów. Zamiast tego uzyskaj te składniki, scalając moduły scalania z pakietem instalacyjnym. W poniższych krokach opisano sposób organizowania pozostałych zasobów aplikacji w składniki.
  3. Zdefiniuj nowy składnik dla każdego pliku .exe, .dlli .ocx. Wyznaczyć te pliki jako pliki ścieżki klucza ich składników. Przypisz każdemu składnikowi identyfikator GUID.
  4. Zdefiniuj nowy składnik dla każdego pliku pomocy .hlp lub .chm. Oznacz te pliki jako główne ścieżki ich komponentów. Dodaj pliki .cnt lub .chi do składników, które przechowują skojarzone z nimi pliki .hlp i .chm. Przypisz każdemu składnikowi kod GUID.
  5. Zdefiniuj nowy składnik dla każdego pliku, który służy jako element docelowy skrótu. Oznacz te pliki jako kluczowe ścieżki swoich komponentów. Przypisz każdemu składnikowi identyfikator GUID składnika.
  6. Grupuj wszystkie pozostałe zasoby w foldery. Wszystkie zasoby w każdym folderze muszą być dostarczane razem. Jeśli istnieje możliwość, że para zasobów może być dostarczana oddzielnie w przyszłości, umieść je w oddzielnych folderach. Zdefiniuj nowy składnik dla każdego folderu. Staraj się zachować łączną liczbę składników o niskiej liczbie, aby zwiększyć wydajność. Podziel aplikację na wiele składników, gdy konieczne jest dokładne sprawdzenie poprawności instalacji przez instalatora. Wyznacz dowolny plik w składniku jako plik kluczowej ścieżki. Przypisz każdemu składnikowi kod GUID składnika.
  7. Dodaj klucze rejestru do składników. Każdy klucz rejestru wskazujący plik powinien być uwzględniony w składniku tego pliku. Inne klucze rejestru powinny być logicznie zgrupowane z plikami, które ich wymagają.