architektura Hyper-V
Hyper-V zawiera architekturę opartą na funkcji hypervisor typu 1. Funkcja hypervisor wirtualizuje procesory i pamięć. Udostępnia mechanizmy stosu wirtualizacji w partycji głównej w celu zarządzania partycjami podrzędnymi, maszynami wirtualnymi i uwidaczniania usług, takich jak urządzenia we/wy (wejściowe/wyjściowe) do maszyn wirtualnych.
Partycja root jest właścicielem i ma bezpośredni dostęp do fizycznych urządzeń wejścia/wyjścia. Stos wirtualizacji w partycji głównej zapewnia menedżera pamięci dla maszyn wirtualnych, API zarządzania oraz zwirtualizowane urządzenia I/O. Implementuje również emulowane urządzenia, takie jak zintegrowany kontroler dysków urządzeń (IDE) i port urządzenia wejściowego PS/2. Obsługuje ona urządzenia syntetyczne specyficzne dla funkcji Hyper-V w celu zwiększenia wydajności i zmniejszenia obciążenia.
Architektura we/wy specyficzna dla funkcji Hyper-V składa się z dostawców usług wirtualizacji (VSP) w głównej partycji i klientach usługi wirtualizacji (VSC) w partycji podrzędnej. Każda usługa jest uwidoczniona jako urządzenie za pośrednictwem usługi VM Bus, która działa jako magistrala we/wy i umożliwia komunikację o wysokiej wydajności między maszynami wirtualnymi korzystającymi z mechanizmów, takich jak pamięć współdzielona. Menedżer Plug and Play systemu operacyjnego gościa wylicza te urządzenia, w tym VM Bus, i ładuje odpowiednie sterowniki urządzeń, klienty usług wirtualnych. Usługi inne niż wejście/wyjście są również udostępniane za pośrednictwem tej architektury.
Poniższe linki sugerują najlepsze rozwiązania, które zwiększają wydajność serwerów z rolą Hyper-V.