Projektant projektów platformy .NET
Użyj Project Designer, aby określić ustawienia i właściwości projektu dla platform .NET Core i .NET 5+. W przypadku programu .NET Framework zobacz Co to jest program Project Designer platformy .NET?.
Aby uzyskać dostęp do projektanta projektów, wybierz węzeł projektu (a nie węzeł rozwiązania) w eksploratorze rozwiązań . Następnie wybierz właściwości>project na pasku menu. Zostanie wyświetlony Project Designer.
Nuta
Na komputerze mogą być wyświetlane różne nazwy lub lokalizacje niektórych elementów interfejsu użytkownika programu Visual Studio w tym artykule. Być może używasz innej wersji programu Visual Studio lub innych ustawień środowiska. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Personalizowanie środowiska IDE.
Aplikacja, ustawienia ogólne
Poniższe opcje umożliwiają skonfigurowanie ustawień ogólnych dla aplikacji.
typ danych wyjściowych
Określa typ aplikacji do skompilowania. Wartości różnią się w zależności od typu projektu. Na przykład w przypadku projektu Console App można określić aplikacji systemu Windows, aplikacji konsoli lub Class Library jako typu wyjściowego.
Aby uzyskać więcej informacji na temat właściwości typu danych wyjściowych, zobacz /target (opcje kompilatora języka C#).
Aby uzyskać informacje na temat programowego uzyskiwania dostępu do tej właściwości, zobacz OutputType.
Platformy docelowej
Określa wersję platformy .NET przeznaczoną dla aplikacji. Ta opcja może mieć różne wartości w zależności od wersji platformy .NET zainstalowanych na komputerze.
W przypadku projektu, który jest przeznaczony dla platformy .NET Core lub .NET 5+, dostępne wersje mogą wyglądać następująco:
Nuta
W przypadku aplikacji ClickOnce pakiety wymagań wstępnych wymienionych w oknie dialogowym Wymagania wstępne są ustawiane automatycznie przy pierwszym otwarciu okna dialogowego. Jeśli następnie zmienisz strukturę docelową projektu, musisz ręcznie wybrać wymagania wstępne, aby dopasować nową strukturę docelową.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz omówienie platformy Framework.
docelowy system operacyjny
Określa system operacyjny, na który będzie przeznaczony projekt. W połączeniu z platformą docelową generuje .NET 5+ system operacyjnytf.
obiektu uruchamiania
Definiuje punkt wejścia, który ma być wywoływany podczas ładowania aplikacji. Ogólnie jest to ustawione na formularz główny w aplikacji lub na procedurę Main, która powinna zostać uruchomiona po uruchomieniu aplikacji. Ponieważ biblioteki klas nie mają punktu wejścia, ich jedyną opcją dla tej właściwości jest (nie ustawiono).
Domyślnie w projekcie aplikacji WPF ta opcja jest ustawiona na (nie ustawiono). Drugą opcją jest [projectname].App. W projekcie WPF należy ustawić identyfikator URI uruchamiania, aby załadować zasób interfejsu użytkownika po uruchomieniu aplikacji. W tym celu otwórz plik Application.xaml w projekcie i ustaw właściwość StartupUri na plik .xaml w projekcie, taki jak Window1.xaml. Aby uzyskać listę akceptowalnych elementów głównych, zobacz StartupUri. Należy również zdefiniować metodę public static void Main() w klasie w projekcie. Ta klasa będzie wyświetlana na liście obiektów startowych jako ProjectName.ClassName. Następnie możesz wybrać klasę jako obiekt startowy.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /main (opcje kompilatora języka C#). Aby uzyskać dostęp do tej właściwości programowo, zobacz StartupObject.
nazwa zestawu
Określa nazwę pliku wyjściowego, który będzie przechowywać manifest zestawu. Zmiana tej właściwości powoduje również zmianę właściwości Output Name.
Możesz również wprowadzić tę zmianę z wiersza polecenia przy użyciu /out (opcje kompilatora języka C#).
Aby uzyskać dostęp do tej właściwości programowo, zobacz AssemblyName.
domyślna przestrzeń nazw
Określa podstawową przestrzeń nazw dla plików dodanych do projektu.
Aby uzyskać więcej informacji na temat tworzenia przestrzeni nazw w kodzie, zobacz przestrzeni nazw.
Aby uzyskać dostęp do tej właściwości programowo, zobacz RootNamespace.
Ustawienia aplikacji, zasobów Win32
ikona
Ustawia plik .ico, którego chcesz użyć jako ikony programu. Kliknij Przeglądaj, aby wyszukać istniejącą grafikę lub wpisz nazwę żądanego pliku. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /win32icon (opcje kompilatora języka C#).
Aby uzyskać dostęp do tej właściwości programowo, zobacz ApplicationIcon.
Aby uzyskać informacje na temat tworzenia ikony, zobacz Edytor obrazów dla ikon.
zasobów
Opcja Resources ułatwia konfigurowanie ustawień zasobów dla aplikacji. Domyślnie są włączone opcje Icon i Manifest. Dzięki temu można wybrać własną ikonę lub wybrać różne opcje generowania manifestu. Pozostaw ten przycisk radiowy wybrany, chyba że udostępniasz plik zasobów dla projektu.
Jeśli wybierzesz plik zasobu, skonfiguruj plik zasobu dla projektu. Wprowadź nazwę ścieżki lub użyj przycisku Przeglądaj, aby dodać plik zasobu Win32 do projektu. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Create resource files for .NET apps.
manifestu
Wybiera opcję generowania manifestu, gdy aplikacja działa w systemie Windows w obszarze Kontrola konta użytkownika (UAC). Ta opcja może mieć następujące wartości:
Osadź manifest z ustawieniami domyślnymi. Obsługuje typowy sposób działania programu Visual Studio w systemie Windows, który polega na osadzaniu informacji zabezpieczających w pliku wykonywalny aplikacji, określając, że
requestedExecutionLevelbyćAsInvoker. Jest to opcja domyślna.Tworzenie aplikacji bezmanifestu. Ta metoda jest znana jako wirtualizacji. Użyj tej opcji, aby uzyskać zgodność z wcześniejszymi aplikacjami.
Użyj niestandardowego manifestu. Umożliwia wprowadzenie ścieżki lub przejście do manifestu niestandardowego dla projektu.
Ustawienia użycia globalnego
niejawne użycie globalne przy użyciu
Włącza lub wyłącza globalne przy użyciu, które umożliwiają używanie typów zdefiniowanych w przestrzeni nazw bez określania w pełni kwalifikowanej przestrzeni nazw.
zarządzanie niejawnymi użyciemi globalnymi
Ręczne dodawanie i usuwanie globalnych poleceń do użycia w projektach.
Kompilowanie, ustawienia ogólne
symbole kompilacji warunkowej
Określa symbole, na których ma być wykonywana kompilacja warunkowa. Oddzielaj symbole średnikami (";"). Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /define (Opcje kompilatora języka C#).
debugowanie niestandardowych symboli
Określa symbole kompilacji warunkowej kompilacji debugowania. Domyślne symbole debugowania są wyświetlane w ciągu rozdzielanym średnikami.
wydania symboli niestandardowych
Określa symbole kompilacji warunkowej kompilacji wydania. Domyślne symbole wydania są wyświetlane w ciągu rozdzielanym średnikami.
docelowa platformy
Określa procesor, który ma być docelowy przez plik wyjściowy. Wybierz x86 dla 32-bitowego procesora zgodnego z technologią Intel, wybierz x64 dla 64-bitowego procesora Intel, wybierz ARM dla procesorów ARM lub wybierz Dowolny procesor, aby określić, że dowolny procesor jest akceptowalny. Dowolna procesora CPU jest wartością domyślną dla projektów, ponieważ umożliwia ona uruchamianie aplikacji na najszerszym zakresie sprzętu.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /platform (Opcje kompilatora C#).
dopuszczania wartości null
Określa kontekst dopuszczalny do wartości null dla całego projektu w języku C#. Ta opcja interfejsu użytkownika została wprowadzona w programie Visual Studio 16.5 i jest włączona tylko dla projektów korzystających z języka C# 8.0 lub nowszego.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz konteksty dopuszczane do wartości null.
Generowanie informacji o zestawie
Określa, czy właściwości projektu związane z pakietem są przekształcane w atrybuty zestawu. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz właściwość GenerateAssemblyInfo.
niebezpieczny kod
Zezwala na skompilowanie kodu używającego niebezpiecznego słowa kluczowego. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /unsafe (Opcje kompilatora C#).
Optymalizowanie kodu
Włącz lub wyłącz optymalizacje wykonywane przez kompilator, aby plik wyjściowy był mniejszy, szybszy i bardziej wydajny. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /optimize (Opcje kompilatora języka C#).
Debugowanie symboli
Określa typ informacji debugowania generowanych przez kompilator. Aby uzyskać informacje na temat konfigurowania wydajności debugowania aplikacji, zobacz DebugType opcji kompilatora. To ustawienie ma następujące opcje:
brak
Określa, że żadne informacje debugowania nie zostaną wygenerowane.
pełne
Włącza dołączanie debugera do uruchomionego programu.
pdbonly
Umożliwia debugowanie kodu źródłowego podczas uruchamiania programu w debugerze, ale będzie wyświetlać asemblera tylko wtedy, gdy uruchomiony program jest dołączony do debugera.
przenośne
Tworzy element . Plik PDB, nieoparty na platformie, przenośny plik symboli, który udostępnia inne narzędzia, zwłaszcza debugery, informacje o tym, co znajduje się w głównym pliku wykonywalnym i sposobie jego tworzenia. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Portable PDB.
osadzone
Osadza przenośne informacje o symbolach w zestawie. Brak zewnętrznego . Tworzony jest plik PDB.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /debug (opcje kompilatora C#).
Ustawienia kompilacji, błędów i ostrzeżeń
Następujące ustawienia służą do konfigurowania opcji błędów i ostrzeżeń dla procesu kompilacji.
poziom ostrzeżenia
Określa poziom do wyświetlenia dla ostrzeżeń kompilatora. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /warn (Opcje kompilatora C#).
Pomijanie określonych ostrzeżeń
Blokuje możliwość generowania co najmniej jednego ostrzeżenia przez kompilatora. Rozdziel wiele numerów ostrzeżeń przecinkami lub średnikami. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /nowarn (opcje kompilatora języka C#).
Traktuj ostrzeżenia jako błędy
Wybierz, czy ostrzeżenia są traktowane jako błędy podczas procesu kompilacji. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /warnaserror (opcje kompilatora C#).
traktuj określone ostrzeżenia jako błędy
Określ, które ostrzeżenia są traktowane jako błędy. Rozdziel wiele numerów ostrzeżeń przecinkami lub średnikami.
Napiwek
Jeśli nie chcesz, aby ostrzeżenia analizy kodu były traktowane jako błędy, zobacz Analiza kodu — często zadawane pytania.
Ustawienia kompilacji, danych wyjściowych
Następujące ustawienia służą do konfigurowania opcji danych wyjściowych dla procesu kompilacji.
ścieżka wyjściowa podstawowa
Określa lokalizację plików wyjściowych dla konfiguracji tego projektu. Wprowadź ścieżkę danych wyjściowych kompilacji w tym polu lub wybierz przycisk Przeglądaj, aby określić ścieżkę. Ścieżka jest względna; Jeśli wprowadzisz ścieżkę bezwzględną, zostanie on zapisany jako względny. Ścieżka domyślna to bin\Debug lub bin\Release\.
W przypadku uproszczonych konfiguracji kompilacji system projektu określa, czy utworzyć wersję debugowania, czy wydania. Polecenie Build z menu debugowania (F5) spowoduje umieszczenie kompilacji w lokalizacji debugowania niezależnie od ścieżki danych wyjściowych . Jednak polecenie Build z menu Build umieszcza je w określonej lokalizacji. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Understanding Build Configurations.
zestawu referencyjnego
Określa, czy należy wygenerować zestaw referencyjny zawierający publiczny interfejs API projektu.
pliku dokumentacji
Określa nazwę pliku, do którego będą przetwarzane komentarze dokumentacji. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /doc (Opcje kompilatora C#).
Ustawienia kompilacji, zdarzeń
Aby uzyskać informacje na temat ustawień zdarzenia kompilacji, zobacz Określanie zdarzeń kompilacji (C#).
Tworzenie, publikowanie ustawień
publikowania
Umożliwia uruchamianie elementu docelowego publikowania programu MSBuild. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz właściwość msBuild IsPublishable.
publikowanie przyciętych
Określa, czy przycinanie jest włączone podczas procesu publikowania. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz właściwości związane z przycinanie.
Publikowanie natywnego AOT
Określa, czy utworzyć aplikację, która jest samodzielna i która została skompilowana przed czasem (AOT) do kodu natywnego. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz natywnego wdrożenia AOT.
Tworzenie, silne ustawienia nazewnictwa
Podpisywanie zestawu
Zaznacz to pole wyboru, aby podpisać zestaw i utworzyć silnie nazwany plik klucza. Aby uzyskać więcej informacji na temat podpisywania zestawu przy użyciu Project Designer, zobacz Jak podpisać zestaw (Visual Studio). Aby uzyskać więcej informacji, zobacz zestawy o silnych nazwach.
Ta opcja używa narzędzia Al.exe dostarczonego przez zestaw Sdk (Software Development Kit) systemu Windows w celu podpisania zestawu. Aby uzyskać więcej informacji na temat Al.exe, zobacz Instrukcje: podpisywanie zestawu przy użyciu silnej nazwy.
lista pliku klucza silnej nazwy
Umożliwia określenie nowego lub istniejącego silnie nazwanego pliku klucza używanego do podpisywania zestawu. Wybierz pozycję <Przeglądaj...>, aby wybrać istniejący plik klucza.
tylko znak opóźnienia
Zaznacz to pole wyboru, aby włączyć podpisywanie opóźnione. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Delay-sign an assembly.
Należy pamiętać, że nie zostanie uruchomiony podpisany projekt z opóźnieniem i nie można go debugować. Można jednak użyć Sn.exe (silnej nazwy narzędzia) z opcją -Vr, aby pominąć weryfikację podczas programowania.
Nuta
Po podpisaniu zestawu może nie zawsze mieć dostęp do klucza prywatnego. Na przykład organizacja może mieć ściśle chronioną parę kluczy, do których deweloperzy nie mają dostępu na co dzień. Klucz publiczny może być dostępny, ale dostęp do klucza prywatnego jest ograniczony do kilku osób. W takim przypadku można użyć opóźnionego lub częściowego podpisywania w celu dostarczenia klucza publicznego, odroczenia dodawania klucza prywatnego do momentu przekazania zestawu.
Tworzenie, ustawienia zaawansowane
Poniższe opcje umożliwiają ustawianie zaawansowanych ustawień kompilacji.
wersji językowej
Linki do /langversion (opcje kompilatora języka C#), który zawiera informacje na temat sposobu wybierania domyślnej wersji językowej na podstawie platformy docelowej projektu.
Sprawdzanie przepełnienia arytmetycznego
Określa, czy instrukcja arytmetyczna całkowita, która nie znajduje się w zakresie sprawdzane, czy niezaznaczone słowa kluczowe i które powoduje, że wartość spoza zakresu typu danych spowoduje wyjątek czasu wykonywania. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /checked (Opcje kompilatora C#).
deterministyczna
Określa, czy należy utworzyć równoważne dane wyjściowe bajtu dla bajtów z tego samego źródła wejściowego. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz opcje kompilatora języka C#, które kontrolują generowanie kodu.
wewnętrzne raportowanie błędów kompilatora
Określa, czy zgłaszać błędy kompilatora firmie Microsoft. Jeśli zostanie ustawiona wartość monitu (wartość domyślna), zostanie wyświetlony monit, jeśli wystąpi wewnętrzny błąd kompilatora, co daje możliwość wysyłania raportu o błędach elektronicznie do firmy Microsoft. Jeśli ustawiono wartość wysyłania, zostanie automatycznie wysłany raport o błędach. Jeśli ustawiono wartość kolejki, raporty o błędach będą kolejkowane. Jeśli ustawiono wartość brak, błąd zostanie zgłoszony tylko w danych wyjściowych tekstu kompilatora. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /errorreport (Opcje kompilatora języka C#).
wyrównania plików
Określa rozmiar sekcji w pliku wyjściowym. Prawidłowe wartości to 512, 1024, 2048, 4096i 8192. Te wartości są mierzone w bajtach. Każda sekcja zostanie wyrównana do granicy, która jest wielokrotną tą wartością, wpływając na rozmiar pliku wyjściowego. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /filealign (opcje kompilatora języka C#).
Pakiet, ustawienia ogólne
Właściwości w tej sekcji służą do konfigurowania pakietów, zazwyczaj odpowiadających właściwościom w pliku nuGet nuspec. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz .nuspec file.
Pakiet, ustawienia licencji
licencji pakietu
Określa, czy w pakiecie ma być uwzględniane wyrażenie licencji, czy plik licencji. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz element license.
Ustawienia pakietu, symboli
Tworzenie pakietu symboli
Określa, czy utworzyć pakiet symboli na potrzeby debugowania. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Creating symbol packages (.snupkg).
Analiza kodu, wszystkie ustawienia analizatora
Uruchom przy kompilacji
Określa, czy uruchamiać analizę kodu źródłowego podczas kompilowania projektu. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Disable source code analysis for .NET.
uruchom analizy na żywo
Określa, czy uruchamiać analizę kodu źródłowego na żywo podczas kompilowania projektu. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Disable source code analysis for .NET.
Analiza kodu, ustawienia analizatora .NET
Wymuszanie stylu kodu na kompilacji
Określa, czy podczas kompilowania projektu są zgłaszane naruszenia stylu kodu platformy .NET. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Wymuszanie stylów kodu w kompilacji.
Włączanie analizatorów platformy .NET
Włącza lub wyłącza analizatory platformy kompilatora .NET (Roslyn). Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Enable or install first-party .NET analyzers.
na poziomie analizy
Określa zestaw analizatorów do uruchomienia w projekcie. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz sekcję Najnowsze aktualizacje w artykule omówienie analizy kodu.
Debugowanie, ustawienia ogólne
Wybierz link, aby otworzyć interfejs użytkownika profilów uruchamiania debugowania. Ten interfejs użytkownika umożliwia dodawanie i konfigurowanie różnych profilów do użycia podczas debugowania. Każda nazwa profilu jest wyświetlana jako opcja początkowa na liście Rozpocznij debugowanie.
W przypadku projektów ASP.NET Core ustawienia w interfejsie użytkownika profilów uruchamiania odpowiadają ustawieniam w pliku launchSettings.json projektu. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat sposobu użycia tego pliku w programowaniu ASP.NET, zobacz Development and launchSettings.json.
Zasoby, ustawienia ogólne
Wybierz link, aby otworzyć plik zasobów zestawu RESX. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz stronę Ustawienia, Project Designer.