Tworzenie funkcji wyzwalanej przez element webhook
Podjęto decyzję o używaniu usługi Azure Functions do monitorowania firmowej witryny typu wiki usługi GitHub pod kątem aktualizacji. Każdorazowo, gdy strona typu wiki zostanie zaktualizowana, chcesz wyzwolić funkcję, która może przetworzyć szczegółowe informacje dotyczące aktualizacji (np. data aktualizacji, nazwa współautora itd.). Pierwszym krokiem jest utworzenie aplikacji funkcji platformy Azure zawierającej funkcję wyzwalaną przez element webhook.
W tej lekcji poznasz korzyści z używania elementów webhook oraz dowiesz się, jak można wyzwalać funkcję platformy Azure przy użyciu elementów webhook.
Co to jest element webhook?
Elementy webhook to zdefiniowane przez użytkownika wywołania zwrotne HTTP. Są wyzwalane przez zdarzenia, takie jak wypchnięcie kodu do repozytorium lub zaktualizowanie strony typu wiki. Po wystąpieniu zdarzenia lokalizacja źródłowa wysyła żądanie HTTP pod adres URL skonfigurowany dla elementu webhook. Za pomocą usługi Azure Functions możemy zdefiniować logikę w funkcji uruchamianej po odebraniu komunikatu elementu webhook.
Jednym z typowych zastosowań elementów webhook w środowisku DevOps jest powiadamianie funkcji platformy Azure o zmianie kodu lub konfiguracji aplikacji w usłudze GitHub. Ładunek komunikatu wysyłany przez element webhook zawiera szczegóły dotyczące zdarzenia. Możesz użyć elementu webhook z funkcją, aby wykonać zadanie, np. wdrożyć zaktualizowaną wersję aplikacji.
Co to jest usługa Azure Functions?
Azure Functions to usługa obliczeniowa niewymagająca użycia serwera. Umożliwia uruchamianie kodu bez konieczności jawnej aprowizacji infrastruktury ani zarządzania jakąkolwiek infrastrukturą. Za pomocą usługi Azure Functions można uruchamiać skrypt lub kod w odpowiedzi na różne zdarzenia.
Wyzwalacz powoduje uruchomienie funkcji. Sposób wywoływania funkcji definiuje wyzwalacz. Funkcja musi mieć dokładnie jeden wyzwalacz. Wyzwalacze mają skojarzone dane, które często są dostarczane jako ładunek funkcji.
Powiązanie jest używane do łączenia zasobu z funkcją. Możesz zdefiniować powiązania wejściowe i wyjściowe. Dane z powiązania są podawane do funkcji jako parametry. Możesz na przykład połączyć bazę danych z kodem usługi Azure Functions przy użyciu powiązania. Nie musisz wtedy przełączać bazy danych do funkcji przy użyciu jakiegokolwiek kodu połączenia. Powiązania są opcjonalne, a funkcja może mieć jedno lub wiele powiązań wejściowych i/lub wyjściowych.