Identyfikatory języka C
"Identyfikatory" lub "symbole" są nazwami podanymi dla zmiennych, typów, funkcji i etykiet w programie.Nazwy identyfikatorów muszą różnić się pisownią i wielkością liter od wszystkich słów kluczowych.Nie można używać słów kluczowych (C lub Microsoft) jako identyfikatorów; są one zarezerwowane do użytku specjalnego.Identyfikator tworzy się podając go w deklaracji zmiennej, typu lub funkcji.W tym przykładzie result jest identyfikatorem zmiennej całkowitej i main oraz printf są identyfikatorami nazw funkcji.
#include <stdio.h>
int main()
{
int result;
if ( result != 0 )
printf_s( "Bad file handle\n" );
}
Po zadeklarowaniu, można używać identyfikatora w późniejszych instrukcjach programu do odwoływania się do skojarzonej wartości.
Specjalny rodzaj identyfikatora, zwanego instrukcją etykiety może być używany w instrukcji goto. (Deklaracje są opisane w Deklaracje i typy Instrukcja etykiet są opisane w Instrukcje goto i instrukcje etykietowane.)
Składnia
identifier:
nondigitidentifier nondigit
identifier digit
nondigit: jeden z
_ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zA B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
digit: jeden z
0 1 2 3 4 5 6 7 8 9
Pierwszy znak nazwy identyfikatora musi być nondigit (to znaczy pierwszy znak musi być podkreśleniem lub wielką, lub małą literą).ANSI pozwala na sześć znaczących znaków w nazwie identyfikatora zewnętrznego i 31 dla nazw identyfikatorów wewnętrznych (w obrębie danej funkcji).Zewnętrzne identyfikatory (te zadeklarowane w zakresie globalnym lub zadeklarowane za pomocą klasy magazynu extern) mogą podlegać dodatkowym ograniczeniom nazewnictwa, ponieważ identyfikatory te muszą zostać przetworzone przez inne oprogramowanie, takie jak konsolidator.
Specyficzne dla firmy Microsoft
Mimo że ANSI pozwala na 6 znaczące znaków w nazwach identyfikatorów zewnętrznych i 31 dla nazw identyfikatorów wewnętrznych (w obrębie danej funkcji), kompilator Microsoft C pozwala na 247 znaków w nazwie identyfikatora wewnętrznego lub zewnętrznego.Jeśli nie ma obaw związanych ze zgodnością z ANSI, można zmodyfikować to ustawienie domyślne na mniejszą lub większą liczbę przy użyciu opcji /H (ograniczenie długości nazw zewnętrznych).
KONIEC informacji specyficznych dla firmy Microsoft
Kompilator C uważa wielkie i małe litery za różne znaki.Ta funkcja o nazwie "uwzględnianie wielkości liter," umożliwia tworzenie różnych identyfikatorów, które mają taką samą pisownię ale różną wielkość dla jednej lub więcej liter.Na przykład każdy z następujących identyfikatorów jest unikalny:
add
ADD
Add
aDD
Specyficzne dla firmy Microsoft
Nie należy wybierać nazwy dla identyfikatorów zaczynających się dwoma podkreśleniami lub znakiem podkreślenia poprzedzającym wielką literę.Standard ANSI C rezerwuje nazwy identyfikatorów, zaczynające się od tych kombinacji znaków do użytku kompilatora.Identyfikatory z zakresem na poziomie pliku również nie powinny być nazywane za pomocą podkreśleniem i małej litery jako dwoma pierwszymi literami.Nazwy identyfikatorów, które zaczynają się tymi znakami są również zarezerwowane.Umownie firma Microsoft używa znaku podkreślenia i wielkiej litery na początku nazw makr, oraz podwójnego podkreślenia dla słów kluczowych specyficznych dla firmy Microsoft.Aby uniknąć wszelkich konfliktów nazw, należy zawsze wybierać nazwy identyfikatorów, które nie rozpoczynają się od jednego lub dwóch podkreśleń, lub nazw zaczynających się od znaku podkreślenia, a po nim wielkiej litery.
KONIEC informacji specyficznych dla firmy Microsoft
Oto przykłady prawidłowych identyfikatorów, które są zgodne z ograniczenia nazewnictwa ANSI lub Microsoft:
j
count
temp1
top_of_page
skip12
LastNum
Specyficzne dla firmy Microsoft
Mimo że identyfikatory w plikach źródłowych domyślnie uwzględniają wielkość liter, symbole w plikach obiektów nie.Microsoft C uwzględnia wielkość liter identyfikatorów wewnątrz jednostki kompilacji.
Konsolidator Microsoft uwzględniana wielkość liter.Należy określić wszystkie identyfikatory konsekwentnie dla każdego przypadku.
"Źródłowy zestaw znaków" jest zestawem poprawnych znaków, które mogą pojawiać się w plikach źródłowych.Dla Microsoft C zestaw źródłowy jest standardowym zestaw znaków ASCII.Zestaw znaków źródłowych i zestaw znaków wykonywania zawierają znaki ASCII używane jako sekwencje escape.Zobacz Stałe znaków dla informacji dotyczących zestawu znaków wykonania.
KONIEC informacji specyficznych dla firmy Microsoft
Identyfikator ma "zakres", który jest regionem programu, w którym jest znany i "powiązanie", które określa, czy taka sama nazwa w innym zakresie odnosi się do tego samego identyfikatora.Tematy te są wyjaśnione w Okres istnienia, zakres, widoczność i powiązania.