Wdrażanie wirtualnej architektury NUMA dla programu VMM
Dotyczy: System Center 2012 SP1 - Virtual Machine Manager, System Center 2012 R2 Virtual Machine Manager
Począwszy od pakietu System Center 2012 z dodatkiem Service Pack 1 (SP1), przy użyciu programu Virtual Machine Manager (VMM) można konfigurować i wdrażać funkcje NUMA (Non-Uniform Memory Access) wprowadzone w ramach funkcji Funkcja Hyper-V w systemie Windows Server 2012, a także zarządzać funkcjami NUMA.
NUMA to architektura pamięci używana w systemach wieloprocesorowych, w której czas potrzebny procesorowi do uzyskania dostępu do pamięci zależy od lokalizacji pamięci względem procesora.W systemie NUMA procesor ma szybszy dostęp do pamięci lokalnej (tj. pamięci bezpośrednio do niego dołączonej) niż do pamięci zlokalizowanej w innym miejscu (tj. dołączonej do innego procesora).NUMA próbuje zmniejszyć różnicę między szybkością procesorów a szybkością używanej przez nie pamięci.W tym celu NUMA udostępnia osobną pamięć dla poszczególnych procesorów, co pomaga uniknąć obniżenia wydajności w sytuacji, gdy wiele procesorów próbuje uzyskać dostęp do tej samej pamięci.Każdy blok dedykowanej pamięci jest określany jako węzeł NUMA.
Funkcje NUMA w ramach funkcji Hyper-V w systemie Windows Server 2012
Funkcja Windows Server 2012 w systemie Funkcja Hyper-V może być uruchamiana w systemie hostów zawierającym maksymalnie 320 procesorów logicznych.Liczba procesorów wirtualnych, które można skonfigurować w maszynie wirtualnej, zależy od liczby procesorów w komputerach fizycznych.Aby na przykład skonfigurować maszynę wirtualną z maksymalnie 64 procesorami wirtualnymi należy uruchomić funkcję Funkcja Hyper-V na hoście wirtualizacji mającym co najmniej 64 procesory logiczne.W celu zapewnienia obsługi tej skalowalności w systemie Windows Server 2012 funkcja Funkcja Hyper-V udostępnia wirtualną architekturę NUMA, tj. środowisko zbliżone do NUMA dla maszyn wirtualnych.Procesory wirtualne i pamięć gościa są pogrupowane w wirtualne węzły NUMA, a topologia maszyny wirtualnej prezentowana systemowi operacyjnemu gościa jest oparta na odpowiedniej topologii fizycznej.
Domyślnie po utworzeniu maszyny wirtualnej funkcja Funkcja Hyper-V sprawdza źródłową fizyczną topologię i automatycznie konfiguruje topologię wirtualnej architektury NUMA z optymalnymi ustawieniami na podstawie różnych czynników, które obejmują liczbę procesorów logicznych i ilość pamięci na węzeł NUMA.
Wirtualna architektura NUMA umożliwia wdrożenie większych i ważniejszych z punktu widzenia misji obciążeń, które można uruchomić bez znacznego obniżenia wydajności w środowisku zwirtualizowanym w porównaniu z uruchomieniem komputerów niezwirtualizowanych z fizycznym sprzętem NUMA.Podczas tworzenia nowej maszyny wirtualnej funkcja Funkcja Hyper-V używa domyślnie wartości ustawień gościa, które są zsynchronizowane z topologią NUMA hosta Funkcja Hyper-V.Jeśli na przykład host ma 16 rdzeni i 64 GB pamięci podzielone równo między dwa węzły NUMA z dwoma węzłami NUMA przypadającymi na gniazdo procesora fizycznego, tworzona na hoście z 16 procesorami wirtualnymi maszyna wirtualna będzie miała następujące ustawienia: maksymalna liczba procesorów przypadających na węzeł równa osiem, maksymalna liczba węzłów przypadających na gniazdo równa dwa, maksymalna pamięć przypadająca na węzeł równa 32 GB.
Dodatkowo można włączyć lub wyłączyć łączenie węzłów NUMA.Przy włączonej opcji łączenia węzłów NUMA poszczególne wirtualne węzły NUMA mogą przydzielić pamięć inną niż lokalna, natomiast administrator może wdrożyć maszynę wirtualną o większej liczbie procesorów wirtualnych przypadających na wirtualny węzeł NUMA niż liczba procesorów dostępnych w odpowiednim sprzętowym węźle NUMA na hoście Hyper-V.Łączenie węzłów NUMA dla maszyny wirtualnej nie wpływa negatywnie na wydajność, ponieważ maszyny wirtualne mają dostęp do pamięci na węzłach NUMA innych niż lokalne.
Informacje dotyczące sposobu konfigurowania wirtualnej architektury NUMA można znaleźć w części Jak skonfigurować wirtualną architekturę NUMA dla programu VMM.