Najlepsze rozwiązania dotyczące zarządzania zawartością w programie Configuration Manager
Dotyczy: System Center 2012 Configuration Manager, System Center 2012 Configuration Manager SP1, System Center 2012 Configuration Manager SP2, System Center 2012 R2 Configuration Manager, System Center 2012 R2 Configuration Manager SP1
Należy stosować następujące najlepsze rozwiązania w zakresie zarządzania zawartością w programie System Center 2012 Configuration Manager:
Użycie lokalizacji plików źródłowych dla pakietów z szybkim i niezawodnym połączeniem z lokacją, do której należy źródło zawartości pakietów
Podczas tworzenia pakietu zawierającego pliki źródłowe, takiego jak typ wdrożenia aplikacji lub pakiet wdrożeniowy, lokacja, w której zostaje utworzony pakiet, staje się właścicielem lokacji dla źródła zawartości pakietu. Pliki źródłowe zostają skopiowane ze ścieżki plików źródłowych określonej dla pakietu do biblioteki zawartości w lokacji, która jest właścicielem źródła zawartości pakietu. Po uruchomieniu akcji Aktualizuj zawartość lub Aktualizuj punkt dystrybucji pliki zawartości zostają ponownie skopiowane ze ścieżki plików źródłowych do biblioteki zawartości w lokacji, która jest właścicielem źródła zawartości pakietu. Więcej informacji dotyczących aktualizowania zawartości znajduje się w sekcji Aktualizowanie zawartości w punktach dystrybucji w temacie Operacje i obsługa zarządzania zawartością w programie Configuration Manager.
Przed utworzeniem pakietu należy rozważyć połączenie sieciowe między lokalizacją plików źródłowych a lokacją, do której należy źródło zawartości pakietu. Jako najlepsze rozwiązanie należy użyć dla pakietów lokalizacji plików źródłowych z szybkim i niezawodnym połączeniem z lokacją, do której należy źródło zawartości pakietów.
Uwaga
Podczas tworzenia aplikacji lokacja, w której jest tworzona ta aplikacja, staje się właścicielem źródła zawartości pakietu. Lokacja jest także właścicielem źródła zawartości wszystkich typów wdrożeń dla aplikacji niezależnie od lokacji, w której jest tworzony typ wdrożenia. Przykładowo, po utworzeniu aplikacji w lokacji X staje się ona właścicielem źródła zawartości pakietu. Po utworzeniu typu wdrożenia dla aplikacji w lokacji Y źródło zawartości pakietu w dalszym ciągu należy do lokacji X. Z tego powodu zawartość typu wdrożenia jest kopiowana do lokacji X, która jest właścicielem zawartości.