Słownik programu Windows Communication Foundation dla platformy .NET Framework 4.5
Następujące terminy są definiowane dla dokumentacji programu Windows Communication Foundation.
Terminologia
| Okres | Definicja |
|---|---|
| adres | Określa lokalizację odbierania komunikatów. Jest on określany jako identyfikator URI (Uniform Resource Identifier). Część schematu identyfikatora URI nazywa mechanizm transportu używany do uzyskania dostępu do adresu, takiego jak HTTP i TCP. Hierarchiczna część identyfikatora URI zawiera unikatową lokalizację, której format jest zależny od mechanizmu transportu. |
| punkt końcowy aplikacji | Punkt końcowy uwidoczniony przez aplikację i odpowiadający kontraktowi usługi implementowanemu przez aplikację. |
| zachowanie | Zachowanie to składnik, który kontroluje różne aspekty czasu wykonywania usługi, punktu końcowego, konkretnej operacji lub klienta. Zachowania są grupowane zgodnie z zakresem: typowe zachowania wpływają na wszystkie punkty końcowe globalnie, zachowania usługi wpływają tylko na aspekty związane z usługą, zachowania punktów końcowych wpływają tylko na właściwości związane z punktem końcowym, a zachowania na poziomie operacji wpływają na określone operacje. |
| powiązanie | Określa, które protokoły komunikacyjne są używane do komunikowania się z usługami WCF. Jest on skonstruowany z zestawu składników nazywanych elementami powiązania, które stosują jeden na drugim w celu utworzenia infrastruktury komunikacyjnej. Zobacz punkt końcowy. |
| Kanał | Konkretna implementacja elementu powiązania. Powiązanie reprezentuje konfigurację, a kanał jest implementacją skojarzona z tą konfiguracją. W związku z tym istnieje kanał skojarzony z każdym elementem powiązania. Stos kanałów nawzajem, aby utworzyć konkretną implementację powiązania: stos kanału. |
| zabezpieczenia oparte na oświadczeniach | Umożliwia autoryzowany dostęp do chronionych zasobów na podstawie oświadczeń. |
| aplikacja kliencka | Aplikacja kliencka to program, który wymienia komunikaty z co najmniej jednym punktem końcowym. Aplikacja kliencka rozpoczyna się od utworzenia wystąpienia klienta programu WCF i wywołania metod klienta WCF. Należy pamiętać, że pojedyncza aplikacja może być zarówno klientem, jak i usługą. |
| kodowanie | Umożliwia deweloperowi zachowanie ścisłej kontroli nad wszystkimi składnikami usługi lub klienta, a wszystkie ustawienia wykonywane za pomocą konfiguracji można sprawdzić i w razie potrzeby zastąpić kod. Kontrolę nad aplikacją można wykonać za pomocą kodowania, konfiguracji lub kombinacji obu tych metod. |
| konfiguracja | Konfiguracja ma zaletę zezwalania osobie innej niż deweloper (na przykład administrator sieci) na ustawianie parametrów klienta i usługi po zapisaniu kodu i bez konieczności ponownego kompilowania. Konfiguracja umożliwia nie tylko ustawianie wartości, takich jak adresy punktów końcowych, ale także umożliwia dalszą kontrolę, umożliwiając dodawanie punktów końcowych, powiązań i zachowań. Kontrolę nad aplikacją można wykonać za pomocą konfiguracji, kodowania lub kombinacji obu tych metod. |
| Umowy | Umowa jest specyfikacją wsparcia dla określonego typu umowy, którą jest. Na przykład kontrakt usługi jest specyfikacją grupy operacji. W programie WCF kontrakty mają hierarchię dublowaną w obiektach opisu znajdujących się w przestrzeni nazw System.ServiceModel.Description. Kontrakt usługi jest największym zakresem kontraktu w programie WCF. Każda operacja usługi w kontrakcie usługi ma kontrakt operacji, który określa komunikaty — w tym komunikaty o błędach — operację można wymieniać i w jakim kierunku. Każdy komunikat w operacji ma kontrakt komunikatu, specyfikację struktury koperty komunikatów PROTOKOŁU SOAP, a każdy kontrakt komunikatu ma kontrakt danych, który określa struktury danych zawarte w komunikatach. |
| kontrakt danych | Typy danych używane przez usługę muszą być opisane w metadanych, aby umożliwić innym osobom współdziałanie z usługą. Opisy typów danych są znane jako kontrakt danych, a typy mogą być używane w dowolnej części komunikatu, na przykład jako parametry lub typy zwracane. Jeśli usługa używa tylko prostych typów, nie ma potrzeby jawnego używania kontraktów danych. |
| aplikacja deklaratywna | Aplikacja, która jest wystarczająco opisana do utworzenia w czasie wykonywania bez uruchamiania instrukcji imperatywnych. |
| endpoint | Składa się z adresu, powiązania i kontraktu używanego do komunikowania się z usługą WCF. |
| adres punktu końcowego | Umożliwia tworzenie unikatowych adresów punktów końcowych dla każdego punktu końcowego w usłudze lub w określonych warunkach współużytkowanie adresu między punktami końcowymi. |
| umowa o błędach | Kontrakt błędów może być skojarzony z operacją usługi, aby oznaczyć błędy, które mogą zostać zwrócone do elementu wywołującego. Z operacją może być skojarzonych zero lub więcej błędów. Te błędy to błędy protokołu SOAP, które są modelowane jako wyjątki w modelu programowania. Wyjątek jest konwertowany na błąd protokołu SOAP, który można następnie wysłać do klienta. |
| hosting | Usługa musi być hostowana w pewnym procesie. Host to aplikacja, która kontroluje okres istnienia usługi. Usługi mogą być hostowane samodzielnie lub zarządzane przez istniejący proces hostingu. |
| proces hostingu | Proces hostingu to aplikacja przeznaczona do hostowania usług. Należą do nich usługi Internet Information Services (IIS), usługi aktywacji systemu Windows (WAS) i usługi systemu Windows. W tych scenariuszach host kontroluje okres istnienia usługi. Na przykład za pomocą usług IIS można skonfigurować katalog wirtualny zawierający plik zestawu usługi i konfiguracji. Po odebraniu komunikatu usługi IIS uruchamiają usługę i kontrolują jej okres istnienia. |
| inicjowanie operacji | Operacja, która jest wywoływana jako pierwsza operacja nowej sesji. Nie inicjujące operacje mogą być wywoływane tylko po wywołaniu co najmniej jednej operacji inicjującej. |
| instancing model | Usługa ma model tworzenia wystąpienia. Istnieją trzy modele tworzenia wystąpień: "pojedynczy", w którym jeden obiekt CLR obsługuje wszystkich klientów; " na wywołanie", w którym jest tworzony nowy obiekt CLR do obsługi każdego wywołania klienta; i "na sesję", w której tworzony jest zestaw obiektów CLR, po jednym dla każdej oddzielnej sesji. Wybór modelu tworzenia wystąpienia zależy od wymagań aplikacji i oczekiwanego wzorca użycia usługi. |
| message | Komunikat jest samodzielną jednostką danych, która może składać się z kilku części, w tym treści i nagłówków. |
| kontrakt komunikatu | Kontrakt komunikatów opisuje format komunikatu. Na przykład deklaruje, czy elementy komunikatu powinny znajdować się w nagłówkach, w porównaniu z treścią, jaki poziom zabezpieczeń należy zastosować do elementów komunikatu itd. |
| tryb zabezpieczeń komunikatów | Tryb zabezpieczeń komunikatów określa, że zabezpieczenia są udostępniane przez zaimplementowanie co najmniej jednej specyfikacji zabezpieczeń. Każdy komunikat zawiera mechanizmy niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa podczas przesyłania i umożliwienia odbiornikom wykrywania manipulacji i odszyfrowywania komunikatów. W tym sensie zabezpieczenia są hermetyzowane w ramach każdego komunikatu, zapewniając kompleksowe zabezpieczenia na wielu przeskokach. Ponieważ informacje o zabezpieczeniach stają się częścią komunikatu, istnieje również możliwość uwzględnienia wielu rodzajów poświadczeń z komunikatem (są one określane jako oświadczenia). Takie podejście ma również zaletę umożliwienia bezpiecznego podróżowania przez każdy transport, w tym wielu transportów między jego pochodzeniem a miejscem docelowym. Wadą tego podejścia jest złożoność stosowanych mechanizmów kryptograficznych, co powoduje implikacje wydajności. |
| metadane | Metadane usługi opisują charakterystykę usługi, którą jednostka zewnętrzna musi zrozumieć, aby komunikować się z usługą. Metadane mogą być używane przez narzędzie ServiceModel Metadata Tool (Svcutil.exe) w celu wygenerowania klienta WCF i towarzyszącej konfiguracji, której aplikacja kliencka może używać do interakcji z usługą. Metadane uwidocznione przez usługę obejmują dokumenty schematu XML, które definiują kontrakt danych usługi i dokumenty WSDL, które opisują metody usługi. Po włączeniu metadane usługi są automatycznie generowane przez usługę WCF przez inspekcję usługi i jej punktów końcowych. Aby opublikować metadane z usługi, należy jawnie włączyć zachowanie metadanych. |
| kontrakt operacji | Kontrakt operacji definiuje parametry i zwracany typ operacji. Podczas tworzenia interfejsu definiującego kontrakt usługi należy podpisać kontrakt operacji, stosując atrybut T:System.ServiceModel.OperationContractAttribute do każdej definicji metody będącej częścią kontraktu. Operacje można modelować jako pobieranie pojedynczego komunikatu i zwracanie pojedynczego komunikatu lub pobieranie zestawu typów i zwracanie typu. W drugim przypadku system określa format komunikatów wymienianych dla tej operacji. |
| Projekcji | Reprezentacja danych w sieci. Na przykład projekcja PROTOKOŁU SOAP wysyła komunikaty jako koperty PROTOKOŁU SOAP, a projekcja internetowa wysyła komunikaty w formacie JSON. |
| security | Zabezpieczenia w programie WCF obejmują poufność (szyfrowanie komunikatów w celu zapobiegania podsłuchom), integralność (środki wykrywania naruszenia komunikatu), uwierzytelnianie (środki weryfikacji serwerów i klientów) oraz autoryzację (kontrolę dostępu do zasobów). Te funkcje są udostępniane przez wykorzystanie istniejących mechanizmów zabezpieczeń, takich jak protokół TLS za pośrednictwem protokołu HTTP (nazywanego również protokołem HTTPS), albo przez zaimplementowanie co najmniej jednej z różnych specyfikacji zabezpieczeń WS-* . |
| hostowanie samoobsługowe | Samoobsługowa usługa jest uruchomiona w aplikacji procesowej utworzonej przez dewelopera. Deweloper kontroluje jego okres istnienia, ustawia właściwości usługi, otwiera usługę (która ustawia ją w tryb nasłuchiwania) i zamyka usługę. |
| usługa | Program lub proces, który uwidacznia jeden lub więcej punktów końcowych, przy użyciu każdego punktu końcowego uwidaczniającego co najmniej jedną operację. |
| kontrakt usługi | Kontrakt usługi łączy wiele powiązanych operacji w jedną jednostkę funkcjonalną. Kontrakt może definiować ustawienia na poziomie usługi, takie jak przestrzeń nazw usługi, odpowiedni kontrakt wywołania zwrotnego i inne takie ustawienia. W większości przypadków kontrakt jest definiowany przez utworzenie interfejsu w wybranym języku programowania i zastosowanie atrybutu T:System.ServiceModel.ServiceContractAttribute do interfejsu. Rzeczywiste wyniki kodu usługi przez zaimplementowanie interfejsu. |
| operacja usługi | Operacja usługi to procedura zdefiniowana w kodzie usługi, która implementuje funkcjonalność operacji. Ta operacja jest uwidoczniona dla klientów jako metody na kliencie WCF. Metoda może zwrócić wartość i może przyjmować opcjonalną liczbę argumentów lub nie przyjmować argumentów i nie zwracać żadnej odpowiedzi. Na przykład operacja, która działa jako "Hello", może służyć jako powiadomienie o obecności klienta i rozpocząć serię operacji. |
| powiązania dostarczane przez system | Program WCF zawiera wiele powiązań dostarczanych przez system. Są to kolekcje elementów powiązań zoptymalizowanych pod kątem konkretnych scenariuszy. Na przykład T:System.ServiceModel.WSHttpBinding jest przeznaczony do współdziałania z usługami, które implementują różne specyfikacje WS-*. Te powiązania oszczędzają czas, przedstawiając tylko te opcje, które można prawidłowo zastosować do konkretnego scenariusza. Jeśli jedno z tych powiązań nie spełnia wymagań, możesz utworzyć własne powiązanie niestandardowe. |
| operacja zakończenia | Operacja, która jest wywoływana jako ostatni komunikat w istniejącej sesji. W domyślnym przypadku program WCF przetwarza obiekt usługi i jego kontekst po sesji, z którą skojarzono usługę. |
| transportowy tryb zabezpieczeń | Zabezpieczenia mogą być udostępniane przez jeden z trzech trybów transportu: tryb transportu, tryb zabezpieczeń komunikatów i transport z trybem poświadczeń komunikatu. Tryb zabezpieczeń transportu określa, że poufność, integralność i uwierzytelnianie są udostępniane przez mechanizmy warstwy transportu (takie jak HTTPS). W przypadku korzystania z transportu, takiego jak HTTPS, ten tryb ma przewagę nad wydajnością i jest dobrze zrozumiały ze względu na jego występowanie w Internecie. Wadą jest to, że tego rodzaju zabezpieczenia są stosowane oddzielnie na każdym przeskoku w ścieżce komunikacyjnej, dzięki czemu komunikacja jest podatna na atak "człowieka w środku". |
| transport z trybem zabezpieczeń poświadczeń komunikatu | Ten tryb używa warstwy transportu do zapewnienia poufności, uwierzytelniania i integralności komunikatów, podczas gdy każdy z komunikatów może zawierać wiele poświadczeń (oświadczeń) wymaganych przez odbiorniki komunikatu. |
| konwerter typów | Typ CLR można skojarzyć z co najmniej jednym typem pochodnym System.ComponentModel.TypeConverter, które umożliwiają konwertowanie wystąpień typu CLR na i z wystąpień innych typów. Konwerter typów jest skojarzony z typem CLR przy użyciu atrybutu System.ComponentModel.TypeConverterAttribute. TypConverterAttribute można określić bezpośrednio w typie CLR lub we właściwości. Konwerter typów określony we właściwości zawsze ma pierwszeństwo przed konwerterem typów określonym w typie CLR właściwości. |
| Klient programu WCF | Klient WCF to konstrukcja aplikacji klienckiej, która uwidacznia operacje usługi jako metody (w wybranym języku programowania .NET Framework, takim jak Visual Basic lub Visual C#). Każda aplikacja może hostować klienta WCF, w tym aplikację, która hostuje usługę. W związku z tym można utworzyć usługę obejmującą klientów WCF innych usług. Klient WCF można automatycznie wygenerować przy użyciu narzędzia ServiceModel Metadata Tool (Svcutil.exe) i wskazywania go w uruchomionej usłudze, która publikuje metadane. |
| usługi przepływu pracy | Usługa przepływu pracy to usługa WCF, która jest implementowana jako przepływ pracy. Przepływ pracy zawiera działania obsługi komunikatów, które wysyłają i/lub odbierają komunikaty WCF. |
| WS-* | Skrót dla rosnącego zestawu specyfikacji usługi internetowej (WS), takich jak WS-Security, WS-ReliableMessaging itd., które są implementowane w programie WCF. |
| XAML | eXtensible Application Markup Language |
| Schemat XAML | Schemat znaczników używany do definiowania typów niestandardowych w języku XAML. |