Interfejsy łączenia
W tej sekcji opisano niezarządzane interfejsy, których interfejs API łączenia używa do uzyskiwania dostępu do właściwości zasobów aplikacji i lokalizowania poprawnych wersji tych zasobów dla aplikacji.
W tej sekcji
IAppIdAuthority — Interfejs
Udostępnia metody, które generują i porównują klucze dla tożsamości i odwołań aplikacji.
IAssemblyCache — Interfejs
Zapewnia reprezentację globalnej pamięci podręcznej zestawów.
IAssemblyCacheItem — Interfejs
Reprezentuje pojedynczy zestaw w globalnej pamięci podręcznej zestawów.
IAssemblyEnum — Interfejs
Reprezentuje moduł wyliczający dla tablicy IAssemblyName obiektów.
IAssemblyName — Interfejs
Udostępnia metody opisywania i pracy z unikatową tożsamością zestawu.
IDefinitionAppId — Interfejs
Reprezentuje unikatowy identyfikator kodu, który definiuje aplikację w bieżącym zakresie.
IDefinitionIdentity — Interfejs
Reprezentuje unikatowy podpis kodu, który definiuje aplikację w bieżącym zakresie.
IEnumDefinitionIdentity — Interfejs
Służy jako moduł wyliczający dla kolekcji IDefinitionIdentity obiektów.
IEnumIDENTITY_ATTRIBUTE — Interfejs
Służy jako moduł wyliczający atrybutów obiektu kodu w bieżącym zakresie.
IEnumReferenceIdentity — Interfejs
Służy jako moduł wyliczający dla kolekcji IReferenceIdentity obiektów.
IIdentityAuthority — Interfejs
Zarządza kluczami tożsamości dla obiektów kodu.
IInstallReferenceEnum — Interfejs
Reprezentuje moduł wyliczający dla zestawów, do których się odwołujesz, zainstalowanych w globalnej pamięci podręcznej zestawów.
IInstallReferenceItem — Interfejs
Reprezentuje element zainstalowany w globalnej pamięci podręcznej zestawów.
IReferenceAppId — Interfejs
Reprezentuje odwołanie do unikatowego identyfikatora aplikacji w bieżącym zakresie.
IReferenceIdentity — Interfejs
Reprezentuje odwołanie do unikatowego podpisu obiektu kodu.
