<netHttpsBinding>

Artykuł
05/10/2023

Reprezentuje powiązanie, którego usługa Windows Communication Foundation (WCF) może używać do konfigurowania i uwidaczniania punktów końcowych, które mogą komunikować się za pośrednictwem protokołu HTTPS. W przypadku użycia z kontraktem dupleksowym będą używane gniazda sieci Web, w przeciwnym razie będzie używany protokół HTTPS.

<Konfiguracji>
  <System.servicemodel>
    <Powiązania>
      <netHttpsBinding>

Składnia

<netHttpsBinding>
  <binding allowCookies="Boolean"
           bypassProxyOnLocal="Boolean"
           closeTimeout="TimeSpan"
           hostNameComparisonMode="StrongWildCard/Exact/WeakWildcard"
           maxBufferPoolSize="Integer"
           maxBufferSize="Integer"
           maxReceivedMessageSize="Integer"
           messageEncoding="Binary/Text/Mtom"
           name="string"
           openTimeout="TimeSpan"
           proxyAddress="URI"
           receiveTimeout="TimeSpan"
           sendTimeout="TimeSpan"
           textEncoding="UnicodeFffeTextEncoding/Utf16TextEncoding/Utf8TextEncoding"
           transferMode="Buffered/Streamed/StreamedRequest/StreamedResponse"
           useDefaultWebProxy="Boolean">
    <security mode="None/Transport/Message/TransportWithMessageCredential/TransportCredentialOnly">
      <transport clientCredentialType="None/Basic/Digest/Ntlm/Windows/Certificate"
                 proxyCredentialType="None/Basic/Digest/Ntlm/Windows"
                 realm="string" />
      <message algorithmSuite="Basic128/Basic192/Basic256/Basic128Rsa15/Basic256Rsa15/TripleDes/TripleDesRsa15/Basic128Sha256/Basic192Sha256/TripleDesSha256/Basic128Sha256Rsa15/Basic192Sha256Rsa15/Basic256Sha256Rsa15/TripleDesSha256Rsa15"
               clientCredentialType="UserName/Certificate" />
    </security>
    <readerQuotas maxArrayLength="Integer"
                  maxBytesPerRead="Integer"
                  maxDepth="Integer"
                  maxNameTableCharCount="Integer"
                  maxStringContentLength="Integer" />
  </binding>
</netHttpsBinding>

Typ

Type

Atrybuty i elementy

W poniższych sekcjach opisano atrybuty, elementy podrzędne i elementy nadrzędne.

Atrybuty

Atrybut	Opis
`allowCookies`	Wartość logiczna wskazująca, czy klient akceptuje pliki cookie i propaguje je na przyszłych żądaniach. Wartość domyślna to `false`. Tej właściwości można używać podczas interakcji z usługami sieci Web ASMX korzystającymi z plików cookie. W ten sposób można mieć pewność, że pliki cookie zwrócone z serwera są automatycznie kopiowane do wszystkich przyszłych żądań klientów dla tej usługi.
`bypassProxyOnLocal`	Wartość logiczna wskazująca, czy pominąć serwer proxy dla adresów lokalnych. Wartość domyślna to `false`. Zasób internetowy jest lokalny, jeśli ma adres lokalny. Adres lokalny to taki, który znajduje się na tym samym komputerze, lokalnej sieci LAN lub intranecie i jest identyfikowany, syntaktycznie, przez brak kropki (.) jak w identyfikatorach `http://webserver/` URI i `http://localhost/`. Ustawienie tego atrybutu określa, czy punkty końcowe skonfigurowane przy użyciu basicHttpBinding używają serwera proxy podczas uzyskiwania dostępu do zasobów lokalnych. Jeśli ten atrybut to `true`, żądania do lokalnych zasobów internetowych nie używają serwera proxy. Użyj nazwy hosta (zamiast hosta lokalnego), jeśli chcesz, aby klienci przechodzili przez serwer proxy podczas rozmowy z usługami na tym samym komputerze, gdy ten atrybut jest ustawiony na `true`wartość . Gdy ten atrybut to `false`, wszystkie żądania internetowe są wysyłane za pośrednictwem serwera proxy.
`closeTimeout`	TimeSpan Wartość określająca interwał czasu podany dla operacji zamknięcia do ukończenia. Ta wartość powinna być większa lub równa Zero. Wartość domyślna to 00:01:00.
`hostNameComparisonMode`	Określa tryb porównania nazwy hosta HTTP używany do analizowania identyfikatorów URI. Ten atrybut jest typu HostNameComparisonMode, który wskazuje, czy nazwa hosta jest używana do dotarcia do usługi podczas dopasowywania identyfikatora URI. Wartość domyślna to StrongWildcard, która ignoruje nazwę hosta w dopasowaniu.
`maxBufferPoolSize`	Wartość całkowita określająca maksymalną ilość pamięci przydzielonej do użycia przez menedżera buforów komunikatów, które odbierają komunikaty z kanału. Wartość domyślna to 524288 (0x80000) bajtów. Menedżer buforów minimalizuje koszty korzystania z buforów przy użyciu puli buforów. Bufory są wymagane do przetwarzania komunikatów przez usługę, gdy wyjdą z kanału. Jeśli w puli buforów nie ma wystarczającej ilości pamięci do przetworzenia obciążenia komunikatów, Menedżer buforów musi przydzielić dodatkową pamięć ze sterta CLR, co zwiększa obciążenie odzyskiwania pamięci. Obszerna alokacja sterty pamięci CLR jest wskazaniem, że rozmiar puli buforów jest zbyt mały i że wydajność można poprawić z większą alokacją przez zwiększenie limitu określonego przez ten atrybut.
`maxBufferSize`	Wartość całkowita określająca maksymalny rozmiar w bajtach buforu, który przechowuje komunikaty podczas przetwarzania dla punktu końcowego skonfigurowanego za pomocą tego powiązania. Wartość domyślna to 65 536 bajtów.
`maxReceivedMessageSize`	Dodatnia liczba całkowita, która definiuje maksymalny rozmiar komunikatu w bajtach, w tym nagłówków, dla komunikatu, który można odebrać w kanale skonfigurowanym za pomocą tego powiązania. Nadawca otrzymuje błąd PROTOKOŁU SOAP, jeśli komunikat jest zbyt duży dla odbiornika. Odbiorca odrzuca komunikat i tworzy wpis zdarzenia w dzienniku śledzenia. Wartość domyślna to 65 536 bajtów.
`messageEncoding`	Definiuje koder używany do kodowania komunikatu PROTOKOŁU SOAP. Prawidłowe wartości obejmują następujące wartości: - Tekst: użyj kodera wiadomości SMS. - Mtom: Użyj kodera mechanizmu organizacji transmisji komunikatów 1.0 (MTOM). Wartość domyślna to Text. Ten atrybut jest typu WSMessageEncoding.
`name`	Ciąg zawierający nazwę konfiguracji powiązania. Ta wartość powinna być unikatowa, ponieważ jest używana jako identyfikacja powiązania. Począwszy od .NET Framework 4, powiązania i zachowania nie muszą mieć nazwy. Aby uzyskać więcej informacji na temat domyślnej konfiguracji i bez nazw powiązań i zachowań, zobacz Uproszczona konfiguracja i Uproszczona konfiguracja dla usług WCF.
`openTimeout`	TimeSpan Wartość określająca interwał czasu podany dla operacji otwierania do ukończenia. Ta wartość powinna być większa lub równa Zero. Wartość domyślna to 00:01:00.
`proxyAddress`	Identyfikator URI zawierający adres serwera proxy HTTP. Jeśli `useSystemWebProxy` jest ustawiona wartość `true`, to ustawienie musi mieć wartość `null`. Wartość domyślna to `null`.
`receiveTimeout`	TimeSpan Wartość określająca interwał czasu podany dla operacji odbierania do ukończenia. Ta wartość powinna być większa lub równa Zero. Wartość domyślna to 00:10:00.
`sendTimeout`	TimeSpan Wartość określająca interwał czasu podany dla operacji wysyłania do ukończenia. Ta wartość powinna być większa lub równa Zero. Wartość domyślna to 00:01:00.
`textEncoding`	Ustawia kodowanie zestawu znaków, które ma być używane do emitowania komunikatów w powiązaniu. Prawidłowe wartości obejmują następujące wartości: - BigEndianUnicode: kodowanie Unicode BigEndian. - Unicode: kodowanie 16-bitowe. - UTF8: kodowanie 8-bitowe Wartość domyślna to UTF8. Ten atrybut jest typu Encoding.
`transferMode`	Prawidłowa TransferMode wartość określająca, czy komunikaty są buforowane, czy przesyłane strumieniowo na żądanie lub odpowiedź.
`useDefaultWebProxy`	Wartość logiczna określająca, czy ma być używany automatycznie skonfigurowany serwer proxy HTTP systemu, jeśli jest dostępny. Wartość domyślna to `true`.

Elementy podrzędne

Element	Opis
<Zabezpieczeń>	Definiuje ustawienia zabezpieczeń dla powiązania. Ten element jest typu BasicHttpsSecurityElement.
<Readerquotas>	Definiuje ograniczenia dotyczące złożoności komunikatów protokołu SOAP, które mogą być przetwarzane przez punkty końcowe skonfigurowane za pomocą tego powiązania. Ten element jest typu XmlDictionaryReaderQuotasElement.

Elementy nadrzędne

Element	Opis
<Powiązania>	Ten element zawiera kolekcję powiązań standardowych i niestandardowych.

Uwagi

NetHttpsBinding używa protokołu HTTPS jako transportu do wysyłania komunikatów. W przypadku użycia z kontraktem dupleksowym zostaną użyte gniazda sieci Web. W przypadku użycia z kontraktem odpowiedzi na żądanie NetHttpsBinding będzie zachowywać się jak basicHttpsBinding z koderem binarnym.

Zabezpieczenia są domyślnie wyłączone, ale można dodać ustawienie atrybutu mode elementu podrzędnego <zabezpieczeń> na wartość inną niż None. Domyślnie używa kodowania komunikatów "Text" i kodowania tekstu UTF-8.

Przykład 1

W poniższym przykładzie pokazano użycie usługi NetHttpBinding , które zapewnia komunikację HTTPS i maksymalną współdziałanie z usługami sieci Web pierwszej i drugiej generacji. Powiązanie jest określone w plikach konfiguracji klienta i usługi. Typ powiązania jest określony przy użyciu binding atrybutu <endpoint> elementu. Jeśli chcesz skonfigurować podstawowe powiązanie i zmienić niektóre jego ustawienia, należy zdefiniować konfigurację powiązania. Punkt końcowy musi odwoływać się do konfiguracji powiązania według nazwy przy użyciu bindingConfiguration atrybutu <endpoint> elementu, jak pokazano w poniższym kodzie konfiguracji usługi.

<system.serviceModel>
  <services>
    <service type="Microsoft.ServiceModel.Samples.CalculatorService"
             behaviorConfiguration="CalculatorServiceBehavior">
      <endpoint address=""
                binding="netHttpsBinding"
                bindingConfiguration="Binding1"
                contract="Microsoft.ServiceModel.Samples.ICalculator" />
    </service>
  </services>
  <bindings>
    <netHttpsBinding>
      <binding name="Binding1"
               hostNameComparisonMode="StrongWildcard"
               receiveTimeout="00:10:00"
               sendTimeout="00:10:00"
               openTimeout="00:10:00"
               closeTimeout="00:10:00"
               maxReceivedMessageSize="65536"
               maxBufferSize="65536"
               maxBufferPoolSize="524288"
               transferMode="Buffered"
               messageEncoding="Binary"
               textEncoding="utf-8"
               bypassProxyOnLocal="false"
               useDefaultWebProxy="true">
        <security mode="None" />
      </binding>
    </netHttpsBinding>
  </bindings>
</system.serviceModel>

Przykład 2

Począwszy od .NET Framework 4, powiązania i zachowania nie muszą mieć nazwy. Funkcjonalność z poprzedniego przykładu można wykonać przez usunięcie powiązaniaConfiguration z adresu punktu końcowego i nazwy z powiązania.

<system.serviceModel>
  <services>
    <service type="Microsoft.ServiceModel.Samples.CalculatorService"
             behaviorConfiguration="CalculatorServiceBehavior">
      <endpoint address=""
                binding="netHttpsBinding"
                contract="Microsoft.ServiceModel.Samples.ICalculator" />
    </service>
  </services>
  <bindings>
    <netHttpsBinding>
      <binding hostNameComparisonMode="StrongWildcard"
               receiveTimeout="00:10:00"
               sendTimeout="00:10:00"
               openTimeout="00:10:00"
               closeTimeout="00:10:00"
               maxReceivedMessageSize="65536"
               maxBufferSize="65536"
               maxBufferPoolSize="524288"
               transferMode="Buffered"
               messageEncoding="Binary"
               textEncoding="utf-8"
               bypassProxyOnLocal="false"
               useDefaultWebProxy="true">
        <security mode="None" />
      </binding>
    </netHttpsBinding>
  </bindings>
</system.serviceModel>

Aby uzyskać więcej informacji na temat domyślnej konfiguracji i bez nazw powiązań i zachowań, zobacz Uproszczona konfiguracja i Uproszczona konfiguracja dla usług WCF.

Udostępnij za pośrednictwem