<supportPortability> , element
Określa, że aplikacja może odwoływać się do tego samego zestawu w dwóch różnych implementacjach .NET Framework, wyłączając domyślne zachowanie, które traktuje zestawy jako równoważne dla celów przenośności aplikacji.
<Konfiguracji>
<Środowiska wykonawczego>
<Assemblybinding>
<supportPortability>
Składnia
<supportPortability PKT="public_key_token" enabled="true|false"/>
Atrybuty i elementy
W poniższych sekcjach opisano atrybuty, elementy podrzędne i elementy nadrzędne.
Atrybuty
| Atrybut | Opis |
|---|---|
| PKT | Atrybut wymagany. Określa token klucza publicznego zestawu, którego dotyczy problem, jako ciąg. |
| enabled | Atrybut opcjonalny. Określa, czy należy włączyć obsługę przenośności między implementacjami określonego zestawu .NET Framework. |
Atrybut włączony
| Wartość | Opis |
|---|---|
| true | Włącz obsługę przenośności między implementacjami określonego zestawu .NET Framework. Jest to opcja domyślna. |
| fałsz | Wyłącz obsługę przenośności między implementacjami określonego zestawu .NET Framework. Dzięki temu aplikacja może mieć odwołania do wielu implementacji określonego zestawu. |
Elementy podrzędne
Brak.
Elementy nadrzędne
| Element | Opis |
|---|---|
configuration |
Element główny w każdym pliku konfiguracji używanym przez środowisko uruchomieniowe języka wspólnego i aplikacje programu .NET Framework. |
runtime |
Zawiera informacje dotyczące powiązania zestawu oraz wyrzucania elementów bezużytecznych. |
assemblyBinding |
Zawiera informacje o przekierowaniu wersji zestawu i lokalizacji zestawów. |
Uwagi
Począwszy od .NET Framework 4, obsługa jest automatycznie zapewniana dla aplikacji, które mogą korzystać z jednej z dwóch implementacji .NET Framework, na przykład implementacji .NET Framework lub .NET Framework dla implementacji programu Silverlight. Dwie implementacje określonego zestawu .NET Framework są postrzegane jako równoważne przez binder zestawu. W kilku scenariuszach ta funkcja przenośności aplikacji powoduje problemy. W tych scenariuszach <supportPortability> element może służyć do wyłączania funkcji.
Jednym z takich scenariuszy jest zestaw, który musi odwoływać się zarówno do implementacji .NET Framework, jak i .NET Framework dla implementacji programu Silverlight określonego zestawu referencyjnego. Na przykład projektant XAML napisany w Windows Presentation Foundation (WPF) może wymagać odwoływanie się zarówno do implementacji pulpitu WPF, dla interfejsu użytkownika projektanta, jak i podzestawu WPF zawartego w implementacji programu Silverlight. Domyślnie oddzielne odwołania powodują błąd kompilatora, ponieważ powiązanie zestawu widzi dwa zestawy jako równoważne. Ten element wyłącza zachowanie domyślne i umożliwia pomyślne kompilowania.
Ważne
Aby kompilator przekazał informacje do logiki powiązań zestawów środowiska uruchomieniowego języka wspólnego, należy użyć /appconfig opcji kompilatora, aby określić lokalizację pliku app.config zawierającego ten element.
Przykład
W poniższym przykładzie aplikacja może mieć odwołania zarówno do implementacji .NET Framework, jak i .NET Framework implementacji programu Silverlight dowolnego zestawu .NET Framework, który istnieje w obu implementacjach. Opcja kompilatora /appconfig musi służyć do określenia lokalizacji tego pliku app.config.
<configuration>
<runtime>
<assemblyBinding>
<supportPortability PKT="7cec85d7bea7798e" enable="false"/>
<supportPortability PKT="31bf3856ad364e35" enable="false"/>
</assemblyBinding>
</runtime>
</configuration>
