Argumenty
Argumenty w wywołaniu funkcji mają postać:
expression ( expression-list opt ) /* Wywołanie funkcji */
W wywołaniu funkcji lista-wyrażeń jest listą wyrażeń (rozdzielonych przecinkami). Wartości tych końcowych wyrażeń są argumentami przekazywanymi do funkcji. Jeśli funkcja nie przyjmuje żadnych argumentów, lista-wyrażeń powinna zawierać słowo kluczowe void.
Argument może być dowolną wartością typu podstawowego, struktury, unii lub wskaźnika. Wszystkie argumenty są przekazywane przez wartość. Oznacza to, że do odpowiedniego parametru przypisywana jest kopia argumentu. Funkcja nie zna rzeczywistej lokalizacji pamięci przekazanego argumentu. Funkcja używa tej kopii, nie naruszając zmiennej, z której została pierwotnie utworzona.
Chociaż nie można przekazać tablic lub funkcji jako argumentów, można przekazać wskaźniki do tych elementów. Wskaźniki umożliwiają funkcji uzyskanie dostępu do wartości przez odwołanie. Ponieważ wskaźnik do zmiennej przechowuje adres zmiennej, funkcja może użyć tego adresu do uzyskania dostępu do wartości zmiennej. Argumenty wskaźnika pozwalają funkcji na uzyskanie dostępu do tablic i funkcji, pomimo tego, że tablice i funkcje nie mogą być przekazywane jako argumenty.
Kolejność, w jakiej argumenty będą obliczane, może różnić się w różnych kompilatorach i różnych poziomach optymalizacji. Jednakże argumenty i wszelkie efekty uboczne są w pełni obliczane przed wprowadzeniem funkcji. Zobacz Efekty uboczne, aby uzyskać informacje na temat skutków ubocznych.
Lista wyrażeń w wywołaniu funkcji jest obliczana, a zwykłe konwersje arytmetyczne są wykonywane na każdym argumencie w wywołaniu funkcji. Jeżeli dostępny jest prototyp, wynikowy typ argumentu jest porównywany z parametrem odpowiadającego prototypu. Jeśli nie są one zgodne, wykonywana jest konwersja lub generowany jest komunikat diagnostyczny. Parametry poddawane są również zwykłym konwersjom arytmetycznym.
Liczba wyrażeń na liście wyrażeń musi być zgodna z liczbą parametrów, chyba że prototyp lub definicja funkcji jawnie określa zmienną liczbę argumentów. W tym przypadku kompilator sprawdza tyle argumentów, ile jest nazw typów na liście parametrów i w razie konieczności dokonuje ich konwersji, jak opisano powyżej. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Wywołania ze zmienną liczbą argumentów .
Jeśli lista parametrów prototypu zawiera tylko słowo kluczowe void, kompilator oczekuje zero argumentów w wywołaniu funkcji i zero parametrów w definicji. W razie napotkania argumentów zgłaszany jest komunikat diagnostyczny.
Przykład
W tym przykładzie jako argumentów użyto wskaźników:
int main()
{
/* Function prototype */
void swap( int *num1, int *num2 );
int x, y;
.
.
.
swap( &x, &y ); /* Function call */
}
/* Function definition */
void swap( int *num1, int *num2 )
{
int t;
t = *num1;
*num1 = *num2;
*num2 = t;
}
W tym przykładzie funkcja swap jest zadeklarowana w main tak, że posiada dwa argumenty reprezentowane odpowiednio przez identyfikatory num1 i num2, z których oba są wskaźnikami do wartości int. Parametry num1 i num2 w definicji stylu prototypu są również zadeklarowane jako wskaźniki do wartości typu int.
W wywołaniu funkcji
swap( &x, &y )
Adres x jest przechowywany w num1, a adres y jest przechowywany w num2. Teraz dla tej samej lokalizacji istnieją dwie nazwy lub „aliasy”. Odwołania do *num1 i *num2 w swap są faktycznymi odwołaniami do x i y w main. Przypisania w ramach swap w rzeczywistości wymieniają zawartość x i y. W związku z tym nie jest potrzebna żadna instrukcja return.
Kompilator przeprowadza kontrolę typów dla argumentów swap, ponieważ prototyp swap zawiera typy argumentów dla każdego parametru. Identyfikatory między nawiasami prototypu i definicji mogą być takie same lub różne. Ważne jest, aby typy tych argumentów odpowiadały tym z list parametrów prototypu i definicji.