Konserwacja maszyn wirtualnych na platformie Azure

Dotyczy: ✔️ Maszyny wirtualne z systemem Linux Maszyny ✔️ wirtualne z systemem Windows ✔️ — elastyczne zestawy ✔️ skalowania

Platforma Azure co pewien jest czas aktualizowana w celu poprawy niezawodności, wydajności i zabezpieczeń infrastruktury hostowania maszyn wirtualnych. Zakres aktualizacji obejmuje tematykę od poprawek składników oprogramowania w środowisku hostingu do uaktualniania składników sieci lub likwidowania sprzętu.

Aktualizacje rzadko wpływają na hostowane maszyny wirtualne. Jednak gdy aktualizacje na nie wpływają, platforma Azure wybiera metodę aktualizacji o najmniejszym wpływie:

• Jeśli aktualizacja nie wymaga ponownego uruchomienia, maszyna wirtualna jest wstrzymana podczas aktualizacji hosta lub jest migrowana na żywo do już zaktualizowanego hosta.
• Jeśli konserwacja wymaga ponownego uruchomienia, otrzymasz powiadomienie o planowanej konserwacji. Platforma Azure udostępnia również przedział czasu, w którym można samodzielnie rozpocząć konserwację, w odpowiednim dla ciebie momencie. Okno konserwacji automatycznej wynosi zwykle 35 dni (w przypadku maszyn hosta), chyba że konserwacja jest pilna. Platforma Azure inwestuje w technologie w celu zmniejszenia liczby przypadków, w których planowana konserwacja platformy wymaga ponownego uruchomienia maszyn wirtualnych. Aby uzyskać instrukcje dotyczące zarządzania planowaną konserwacją, zobacz Obsługa powiadomień dotyczących planowanej konserwacji przy użyciu interfejsu wiersza polecenia platformy Azure, programu PowerShell lub portalu.

Na tej stronie opisano sposób wykonywania obu typów konserwacji przez platformę Azure. Aby uzyskać więcej informacji na temat nieplanowanych zdarzeń (awarii), zobacz Zarządzanie dostępnością maszyn wirtualnych dla systemu Windows lub odpowiedni artykuł dla systemu Linux.

Na maszynie wirtualnej można otrzymywać powiadomienia o nadchodzącej konserwacji przy użyciu zaplanowanych zdarzeń dla systemu Windows lub Linux.

Konserwacja, która nie wymaga ponownego uruchomienia

Większość aktualizacji platformy nie ma wpływu na maszyny wirtualne klienta. Jeśli aktualizacja nie ma wpływu na nie jest możliwa, platforma Azure wybiera mechanizm aktualizacji, który ma najmniejszy wpływ na maszyny wirtualne klienta.

Gdy wymagana jest konserwacja wpływająca na maszynę wirtualną, prawie zawsze będzie ona zakończona przez wstrzymanie maszyny wirtualnej przez mniej niż 10 sekund. W rzadkich okolicznościach platforma Azure używa mechanizmu, który wstrzyma maszynę wirtualną przez około 30 sekund co 18 miesięcy w przypadku rozmiarów maszyn wirtualnych ogólnego przeznaczenia. Po każdej operacji wstrzymania zegar maszyny wirtualnej jest automatycznie synchronizowany po wznowieniu.

Konserwacja zachowująca pamięć działa dla ponad 90 procent maszyn wirtualnych platformy Azure. Nie działa w przypadku serii G, M, N i H. Platforma Azure coraz częściej korzysta z technologii migracji na żywo i ulepsza mechanizmy konserwacji chroniące pamięć w celu skrócenia czasu trwania wstrzymania.

Te operacje konserwacji, które nie wymagają ponownego uruchomienia, są stosowane w jednej domenie błędów naraz. Zatrzymają się, jeśli otrzymają jakiekolwiek sygnały dotyczące kondycji ostrzegawczej z narzędzi do monitorowania platformy. Operacje konserwacji, które nie wymagają ponownego uruchomienia, mogą wystąpić jednocześnie w sparowanych regionach lub Strefy dostępności. W przypadku danej zmiany wdrożenie jest w większości sekwencjonowane między Strefy dostępności i między parami regionów, ale może się nakładać na ogonie.

Te typy aktualizacji mogą mieć wpływ na niektóre aplikacje. Gdy maszyna wirtualna jest migrowana na żywo do innego hosta, niektóre wrażliwe obciążenia mogą spowodować niewielkie obniżenie wydajności w ciągu kilku minut poprzedzających wstrzymanie maszyny wirtualnej. Aby przygotować się do konserwacji maszyny wirtualnej i zmniejszyć wpływ na konserwację platformy Azure, spróbuj użyć zaplanowanych zdarzeń dla systemu Windows lub Linux dla takich aplikacji.

Aby uzyskać większą kontrolę nad wszystkimi działaniami konserwacyjnymi, w tym bez wpływu i aktualizacjami bez ponownego uruchamiania, można utworzyć funkcję konfiguracji konserwacji. Utworzenie konfiguracji konserwacji umożliwia pominięcie wszystkich aktualizacji platformy i zastosowanie aktualizacji w wybranym czasie. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Zarządzanie aktualizacjami platformy za pomocą konfiguracji konserwacji.

Migracja na żywo

Migracja na żywo to operacja, która nie wymaga ponownego uruchomienia i która zachowuje pamięć dla maszyny wirtualnej. Powoduje to wstrzymanie lub zablokowanie, zwykle trwa nie więcej niż 5 sekund. Z wyjątkiem serii G, L, N i H wszystkie maszyny wirtualne infrastruktury jako usługi (IaaS) kwalifikują się do migracji na żywo. Migracja na żywo jest dostępna w większości jednostek SKU serii M. Kwalifikujące się maszyny wirtualne reprezentują ponad 90% maszyn wirtualnych IaaS wdrożonych w floty platformy Azure.

Uwaga

Nie otrzymasz powiadomienia w witrynie Azure Portal dla operacji migracji na żywo, które nie wymagają ponownego uruchomienia. Aby wyświetlić listę migracji na żywo, które nie wymagają ponownego uruchomienia, wykonaj zapytanie dotyczące zaplanowanych zdarzeń.

Platforma Azure rozpoczyna migrację na żywo w następujących scenariuszach:

• Planowana konserwacja
• Awaria sprzętu
• Optymalizacje alokacji

Niektóre scenariusze planowanej konserwacji korzystają z migracji na żywo i można użyć zaplanowanych zdarzeń, aby wiedzieć z wyprzedzeniem, kiedy zostaną uruchomione operacje migracji na żywo.

Migracja na żywo może również służyć do przenoszenia maszyn wirtualnych, gdy algorytmy usługi Azure Machine Learning przewidują zbliżającą się awarię sprzętu lub gdy chcesz zoptymalizować alokacje maszyn wirtualnych. Aby uzyskać więcej informacji na temat modelowania predykcyjnego, które wykrywa wystąpienia sprzętu o obniżonej wydajności, zobacz Ulepszanie odporności maszyny wirtualnej platformy Azure przy użyciu predykcyjnego uczenia maszynowego i migracji na żywo. Powiadomienia dotyczące migracji na żywo są wyświetlane w witrynie Azure Portal w dziennikach monitora i kondycji usługi, a także w zaplanowanych zdarzeniach, jeśli korzystasz z tych usług.

Konserwacja, która wymaga ponownego uruchomienia

W rzadkich przypadkach, w których maszyny wirtualne muszą zostać ponownie uruchomione w celu planowanej konserwacji, otrzymasz powiadomienie z wyprzedzeniem. Planowana konserwacja ma dwie fazy: fazę samoobsługi i zaplanowaną fazę konserwacji.

W fazie samoobsługi, która zwykle trwa cztery tygodnie, należy rozpocząć konserwację na maszynach wirtualnych. W ramach samoobsługi możesz wykonać zapytanie dotyczące każdej maszyny wirtualnej, aby zobaczyć jej stan i wynik ostatniego żądania konserwacji.

Uwaga

W przypadku serii maszyn wirtualnych, które nie obsługują migracji na żywo, dane dysków lokalnych (efemerycznych) mogą zostać utracone podczas zdarzeń konserwacji. Zapoznaj się z poszczególnymi seriami maszyn wirtualnych, aby uzyskać informacje na temat tego, czy migracja na żywo jest obsługiwana.

Po uruchomieniu konserwacji samoobsługowej maszyna wirtualna zostanie ponownie wdrożona do już zaktualizowanego węzła. Ponieważ maszyna wirtualna zostanie wdrożona ponownie, dysk tymczasowy zostanie utracony, a publiczne dynamiczne adresy IP skojarzone z interfejsem sieci wirtualnej zostaną zaktualizowane.

Jeśli podczas konserwacji samoobsługowej wystąpi błąd, operacja zostanie zatrzymana, maszyna wirtualna nie zostanie zaktualizowana i zostanie wyświetlona opcja ponawiania próby samoobsługowej konserwacji.

Po zakończeniu fazy samoobsługi rozpocznie się zaplanowana faza konserwacji. W tej fazie nadal można wykonywać zapytania dotyczące fazy konserwacji, ale nie można samodzielnie uruchomić konserwacji.

Aby uzyskać więcej informacji na temat zarządzania konserwacją, która wymaga ponownego uruchomienia, zobacz Obsługa powiadomień dotyczących planowanej konserwacji przy użyciu interfejsu wiersza polecenia platformy Azure, programu PowerShell lub portalu.

Zagadnienia dotyczące dostępności podczas zaplanowanej konserwacji

Jeśli zdecydujesz się poczekać na fazę zaplanowanej konserwacji, należy rozważyć utrzymanie najwyższej dostępności maszyn wirtualnych.

Sparowane regiony

Każdy region świadczenia usługi Azure jest sparowany z innym regionem w tym samym sąsiedztwie geograficznym. Razem tworzą parę regionów. W fazie zaplanowanej konserwacji platforma Azure aktualizuje tylko maszyny wirtualne w jednym regionie pary regionów. Na przykład podczas aktualizowania maszyny wirtualnej w północno-środkowych stanach USA platforma Azure nie aktualizuje żadnej maszyny wirtualnej w południowo-środkowych stanach USA w tym samym czasie. Inne regiony, takie jak Europa Północna, mogą być jednak w trakcie konserwacji w tym samym czasie, co region Wschodnie stany USA. Zrozumienie sposobu działania par regionów może pomóc w lepszym dystrybuowaniu maszyn wirtualnych między regionami. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Pary regionów platformy Azure.

Strefy dostępności

Strefy dostępności to unikatowe lokalizacje fizyczne w regionie świadczenia usługi Azure. Każda strefa składa się z co najmniej jednego centrum danych wyposażonego w niezależne zasilanie, chłodzenie i sieć. W celu zapewnienia odporności istnieją co najmniej trzy osobne strefy we wszystkich włączonych regionach.

Strefa dostępności to połączenie domeny błędów i domeny aktualizacji. Jeśli tworzysz co najmniej trzy maszyny wirtualne w trzech strefach w regionie świadczenia usługi Azure, maszyny wirtualne są skutecznie dystrybuowane między trzy domeny błędów i trzy domeny aktualizacji. Platforma Azure rozpoznaje to rozproszenie w domenach aktualizacji, aby upewnić się, że maszyny wirtualne w różnych strefach nie są aktualizowane w tym samym czasie.

Każda aktualizacja infrastruktury wdraża strefę według strefy w jednym regionie. Wdrożenie można jednak przeprowadzić w strefie 1, a inne wdrożenie będzie miało w tym samym czasie strefę 2. Wdrożenia nie są serializowane. Jednak pojedyncze wdrożenie, które wymaga ponownego uruchomienia, wdraża tylko jedną strefę naraz, aby zmniejszyć ryzyko. Ogólnie rzecz biorąc, aktualizacje wymagające ponownego uruchomienia są unikane, gdy jest to możliwe, a platforma Azure próbuje użyć migracji na żywo lub zapewnić kontrolę klientów.

Zestawy skalowania maszyn wirtualnych

Zestawy skalowania maszyn wirtualnych w trybie elastycznej aranżacji to zasób obliczeniowy platformy Azure, który umożliwia łączenie skalowalności zestawów skalowania maszyn wirtualnych w trybie ujednoliconej aranżacji z regionalnymi gwarancjami dostępności zestawów dostępności.

Dzięki elastycznej orkiestracji możesz wybrać, czy wystąpienia są rozłożone na wiele stref, czy też w różnych domenach błędów w jednym regionie.

Zestawy dostępności i jednolite zestawy skalowania

Podczas wdrażania obciążenia na maszynach wirtualnych platformy Azure można utworzyć maszyny wirtualne w zestawie dostępności, aby zapewnić wysoką dostępność aplikacji. Za pomocą zestawów dostępności można upewnić się, że podczas awarii lub zdarzeń konserwacji, które wymagają ponownego uruchomienia, jest dostępna co najmniej jedna maszyna wirtualna.

W zestawie dostępności poszczególne maszyny wirtualne są rozmieszczone w maksymalnie 20 domenach aktualizacji. Podczas zaplanowanej konserwacji tylko jedna domena aktualizacji jest aktualizowana w danym momencie. Domeny aktualizacji nie muszą być aktualizowane sekwencyjnie.

Zestawy skalowania maszyn wirtualnych w trybie ujednoliconej aranżacji to zasób obliczeniowy platformy Azure, którego można użyć do wdrażania zestawu identycznych maszyn wirtualnych i zarządzania nimi jako pojedynczego zasobu. Zestaw skalowania jest automatycznie wdrażany na różnych identyfikatorach UD, takich jak maszyny wirtualne w zestawie dostępności. Podobnie jak w przypadku zestawów dostępności, w przypadku korzystania z ujednoliconych zestawów skalowania tylko jedna trasa zdefiniowana przez użytkownika jest aktualizowana w dowolnym momencie podczas zaplanowanej konserwacji.

Aby uzyskać więcej informacji na temat konfigurowania maszyn wirtualnych pod kątem wysokiej dostępności, zobacz Zarządzanie dostępnością maszyn wirtualnych dla systemu Windows lub odpowiedni artykuł dla systemu Linux.

Następne kroki

Do zarządzania planowaną konserwacją można użyć interfejsu wiersza polecenia platformy Azure, programu Azure PowerShell lub portalu.