Omówienie migracji komputera mainframe
Wiele firm i organizacji czerpie korzyści wynikające z przeniesienia niektórych lub wszystkich swoich obciążeń, aplikacji i baz danych do chmury. Platforma Azure udostępnia funkcje typu mainframe w skali chmury bez wielu wad związanych z komputerami mainframe.
Termin mainframe zazwyczaj odnosi się do dużego systemu komputerowego, ale większość wdrożonych obecnie systemów mainframe stanowią serwery IBM System z lub systemy firmy IBM zgodne z innymi platformami sprzętowymi, na których działają systemy MVS, DOS, VSE, OS/390 lub z/OS. Systemy mainframe są nadal używane w wielu branżach do obsługi ważnych systemów informatycznych i są stosowane w bardzo specyficznych scenariuszach, takich jak duże, wysoce rozbudowane środowiska IT intensywnie korzystające z transakcji.
Migracja do chmury umożliwia firmom modernizację własnej infrastruktury. Dzięki usługom w chmurze możesz tworzyć aplikacje mainframe (wraz z ich wszystkimi zaletami), które będą dostępne jako obciążenie za każdym razem, gdy Twoja organizacja będzie tego potrzebować. Wiele obciążeń można przenieść na platformę Azure z uwzględnieniem tylko drobnych zmian kodu, takich jak aktualizacja nazw baz danych. Możliwe jest migrowanie bardziej złożonych obciążeń przy użyciu podejścia etapowego.
Większość firm z listy Fortune 500 korzysta już z platformy Azure na potrzeby obciążeń o kluczowym znaczeniu. Istotne podstawowe zachęty dostępne na platformie Azure motywują do przeprowadzenia wielu projektów migracji. Firmy zwykle najpierw przenoszą na platformę Azure obciążenia programistyczne i testowe, a następnie zasoby DevOps, pocztę e-mail i funkcje odzyskiwania po awarii.
Docelowi odbiorcy
Jeśli rozważasz migrację lub dodanie usług w chmurze jako opcję dla Twojego środowiska IT, ten przewodnik jest przeznaczony dla Ciebie.
Te wskazówki ułatwiają organizacjom IT rozpoczęcie rozmowy na temat migracji. Możesz znać lepiej platformę Azure i infrastruktury oparte na chmurze niż komputery mainframe, więc ten przewodnik rozpoczyna się od przeglądu sposobu działania komputerów mainframe. Następnie opisywane są różne strategie służące do określenia, co należy zmigrować i w jaki sposób.
Architektura komputera mainframe
W późnych latach 50. komputery mainframe zostały zaprojektowane jako serwery skalowalne w górę służące do uruchamiania dużej liczby transakcji online i przetwarzania wsadowego. Z tego powodu komputery mainframe mają oprogramowanie na potrzeby formularzy transakcji online (nazywanych też czasami zielonymi ekranami) i systemów we/wy o wysokiej wydajności służących do przetwarzania uruchomień wsadowych.
Komputery mainframe są znane ze swojej wysokiej niezawodności i dostępności oraz możliwości uruchamiania ogromnej liczby transakcji online i zadań wsadowych. Transakcja jest wynikiem operacji przetwarzania zainicjowanej przez pojedyncze żądanie, zwykle przez użytkownika z poziomu terminala. Transakcja może też pochodzić z wielu innych źródeł, w tym stron internetowych, zdalnych stacji roboczych i aplikacji z innych systemów informatycznych. Transakcja może być również automatycznie wyzwalana we wstępnie zdefiniowanym terminie, jak pokazano na poniższej ilustracji.
Typowa architektura komputera mainframe firmy IBM obejmuje następujące składniki:
Systemy frontonu: użytkownicy mogą inicjować transakcje z terminali, stron internetowych lub zdalnych stacji roboczych. Aplikacje mainframe często mają niestandardowe interfejsy użytkownika, które można zachować po migracji na platformę Azure. Emulatory terminali (nazywane również terminalami z zielonym ekranem) są nadal używane do uzyskiwania dostępu do aplikacji mainframe.
Warstwa aplikacji: komputery Mainframe zazwyczaj obejmują system kontroli informacji o klientach (CICS), wiodący pakiet zarządzania transakcjami dla komputera mainframe IBM z/OS, który jest często używany z ibm Information Management System (IMS), menedżer transakcji oparty na komunikatach. Systemy wsadowe obsługują aktualizacje danych o wysokiej przepływności dla dużej liczby rekordów kont.
Kod: Języki programowania używane przez komputery mainframe obejmują COBOL, Fortran, PL/I i Natural. Język kontroli zadań (JCL) jest używany do pracy z systemem z/OS.
Warstwa bazy danych: typowy system zarządzania relacyjnymi bazami danych (DBMS) dla systemu z/OS to IBM DB2. Służy on do zarządzania strukturami danych o nazwie dbspaces, które zawierają co najmniej jedną tabelę i są przypisane do pul magazynów fizycznych zestawów danych o nazwie dbextents. Dwa ważne składniki bazy danych to katalog, który identyfikuje lokalizacje danych w pulach magazynu, oraz dziennik zawierający zapis operacji wykonywanych w bazie danych. Obsługiwane są różne formaty danych plików prostych. System DB2 for z/OS zwykle korzysta z zestawów danych VSAM (Virtual Storage Access Method) do przechowywania danych.
Warstwa zarządzania: komputery mainframe IBM obejmują oprogramowanie do planowania, takie jak TWS-OPC, narzędzia do zarządzania drukowaniem i wyjściem, takie jak CA-SAR i SPOOL, oraz system kontroli źródła dla kodu. Bezpieczna kontrola dostępu dla systemu z/OS jest obsługiwana za pomocą funkcji kontroli dostępu do zasobów (RACF, resource access control facility). Menedżer bazy danych zapewnia dostęp do danych w bazie danych i działa na własnej partycji w środowisku z/OS.
LPAR: Partycje logiczne lub LPAR służą do dzielenia zasobów obliczeniowych. Fizyczny komputer mainframe jest podzielony na wiele partycji LPAR.
z/OS: 64-bitowy system operacyjny, który jest najczęściej używany dla komputerów mainframe IBM.
Systemy firmy IBM używają monitora transakcji, takiego jak CICS, do śledzenia wszystkich aspektów transakcji biznesowych i zarządzania nimi. System CICS zarządza udostępnianiem zasobów, integralnością danych i priorytetyzacją wykonywania. Służy również do autoryzowania użytkowników, przydzielania zasobów i przekazywania żądań bazy danych z aplikacji do menedżera bazy danych, takiego jak IBM DB2.
W celu bardziej precyzyjnego dostrajania system CICS jest często używany wraz z programem IMS/TM, wcześniej nazywanym IMS/Data Communications (IMS/DC). Program IMS zaprojektowano w celu zmniejszenia nadmiarowości danych dzięki utrzymywaniu pojedynczej kopii danych. Stanowi on uzupełnienie systemu CICS jako monitor transakcji przez utrzymywanie stanu w trakcie całego procesu i rejestrowanie funkcji biznesowych w magazynie danych.
Operacje komputera mainframe
Poniżej przedstawiono typowe operacje komputera mainframe:
Online: Obciążenia obejmują przetwarzanie transakcji, zarządzanie bazami danych i połączenia. Są one często implementowane przy użyciu łączników systemu IBM DB2, CICS i z/OS.
Batch: zadania są uruchamiane bez interakcji użytkownika, zwykle zgodnie z regularnym harmonogramem, takim jak każdy dzień powszedni rano. Zadania wsadowe można uruchamiać w systemach opartych na systemie Windows lub Linux przy użyciu emulatora JCL, takiego jak serwer Micro Focus Server Enterprise Edition lub oprogramowanie BMC Control-M.
Język kontroli zadań (JCL): określ zasoby potrzebne do przetwarzania zadań wsadowych. Język JCL przekazuje te informacje do systemu z/OS za pomocą zestawu instrukcji kontroli zadań. Podstawowa lista JCL zawiera sześć typów instrukcji:
JOB, ,ASSGNDLBL,EXTENT,LIBDEFiEXEC. Zadanie może zawierać kilka instrukcji (kroków), a każdy krok może zawierać kilkaEXECLIBDEFinstrukcji ,ASSGN,DLBLiEXTENT.Początkowe ładowanie programu (IPL): odwołuje się do ładowania kopii systemu operacyjnego z dysku do rzeczywistego magazynu procesora i uruchamiania go. Procesy IPL są używane do przywracania działania po przestoju. Proces IPL przypomina rozruch systemu operacyjnego na maszynach wirtualnych z systemem Windows lub Linux.